பரிசோதனையைப் பரிசீலிப்போம்
.
மருத்துவ ஆய்வுக் கூடப்
பரிசோதனைகள் வணிக நோக்கத்திற்காக பரிந்துரைக்கப்படுவதையும், எல்லா ஆய்வுக்கூடங்களின் பரிசோதனை முடிவுகளும் மாற்றத்திற்குரியவை தான்
என்பதையும் பார்த்தோம். உண்மையிலேயே பரிசோதனைகளைச் செய்தாலும் கூட, ஒவ்வொரு நிமிடமும் மாறிக் கொண்டே இருக்கும் உடலில் பரிசோதனை முடிவுகளும்
மாறிக் கொண்டே இருக்கும் என்பதையும் சில முடிவுகளைப் பார்த்து அறிந்து கொண்டோம்.
அதே போல, ஒவ்வொரு மனிதனும்
தனித்தன்மையானவன் என்பதையும், எல்லா மனிதர்களுக்கும் பொதுவான
ஒரு சராசரி அளவு என்பது கற்பனை என்பதையும் சில உதாரணங்கள் மூலம்
பார்த்திருக்கிறோம்.
அடுத்ததாக, இந்தப் பரிசோதனைகளுக்கு
உட்படுத்தப்படும் இரத்தம், சிறுநீர், மலம்,
சளி போன்றவற்றை பற்றி அறிந்து கொள்ளலாம்.
மனித உடலில் இருக்கும் இரத்தத்தை அதன் தன்மை அடிப்படையில்
இரண்டு விதமாகப் பிரிக்கலாம்.
ஒன்று, சுத்திகரிக்கப்பட்ட
தூய்மையான இரத்தம்.
இன்னொன்று, உடலின் கழிவுகளைச்
சுமந்து செல்லும் அசுத்த இரத்தம்.
கழிவுகள் அதிகமாக எந்த இரத்தத்தில் இருக்கும்? சந்தேகமென்ன? அசுத்த இரத்தத்தில் தான். உடலில் உள்
இயக்கங்களின் விளைவாக உருவாகும் அனைத்து விதமான கழிவுகளும் அசுத்த இரத்தத்தில்
தான் கலக்கிறது. இக்கழிவுகளை கல்லீரல், நுரையீரல், சிறுநீரகம் போன்ற பிரதான உறுப்புகளும், பல அணுக்
கூட்டங்களும் இணைந்து தூய்மைப்படுத்துகின்றன. தூய்மைப்படுத்தப்பட்ட பின்பு உள்ள
இரத்தம் தான் சுத்த இரத்தம்.
ஆங்கில மருத்துவம் நுரையீரல் மூலம் ஆக்சிஜன் கிடைத்த
இரத்தத்தைத் தான் சுத்த இரத்தம் என்று கூறுகிறது. முற்றிலும் சுத்திகரிக்கப்பட்ட
இரத்தம் தான் சுத்த இரத்தம். இந்த சுத்திகரிக்கப்பட்ட இரத்தத்தை பரிசோதனை
செய்தால்தான் நம் உடலால் சுத்திகரிக்க முடியாத கழிவுகள் அதில் இருக்கிறதா என்று
பார்க்க முடியும்.
ஆனால் இதில் உள்ள பிரச்சினையே இப்படி சுத்தம் செய்யப்பட்ட
இரத்தம் எந்த இடத்திலிருந்து துவங்குகிறது என்பதை யாராலும் கண்டுபிடிக்க முடியாது.
கழிவுகள் உருவாவதும், அதைச்
சுத்திகரிப்பதும் மாறி மாறி நம் உடலில் நடந்து கொண்டேயிருக்கும். அப்படி கழிவுகள்
உருவாகி இரத்தம் அசுத்தமாக இருக்கும் போது பரிசோதனை செய்யப்பட்டால் அதன்
முடிவுகளில் கழிவுகள் அதிகமாக இருப்பதாகத்தான் வரும்.
அப்படியானால் சுத்த இரத்தம் இருக்கும் இடத்தை எப்படிக்
கண்டுபிடிப்பது? ஆங்கில மருத்துவம் அசுத்த இரத்தம் ஒடும்
இரத்த நாளங்களை சிரை என்றும், சுத்த இரத்தம் இருக்கும் இடமாக
தமணிகளையும் குறிப்பிடுகிறது. இது முழுமையாக சுத்திகரிக்கப்பட்ட இரத்தம்
இல்லையென்றாலும் கூட, குறைந்த பட்சம் கழிவுகள் அகற்றப்பட்ட
இரத்தத்தை தமணிகள் சுமந்து செல்கின்றன.
இப்போது சொல்லுங்கள்... நம் உடலின்
ஆரோக்கியத்தை அல்லது நோய்க்கூறுகளைக் கண்டுபிடிக்க வேண்டுமானால் எந்த இரத்தத்தை
பரிசோதனை செய்ய வேண்டும்? சுத்த இரத்தத்தையா? அசுத்த இரத்தத்தையா?
நம் வீட்டில் பயன்படுத்துகிற தண்ணிர் சுகாதாரமானதா அல்லது
அசுத்தமானதா என்று கண்டுபிடிக்க எந்த தண்ணிரைப் பரிசோதிக்க வேண்டும்? கழிவறையில் உள்ள தண்ணிரையா? அல்லது சமையலறையில் உள்ள
தண்ணிரையா?
கழிவறையில் உள்ள தண்ணீரைப் பரிசோதித்தால் அதில் கழிவுகளும், தூசிகளும் அதிகம் இருக்கும் என்பது தெரியும். எனவே அதைப் பரிசோதிக்க
வேண்டியதில்லை. நாம் சமையலுக்குப் பயன்படுத்தும், குடிப்பதற்குப்
பயன்படுத்தும் தண்ணிரைப் பரிசோதித்தால்தான் அதில் நச்சுப் பொருட்கள் உள்ளனவா?
ஏதாவது கழிவுகள் கலந்துள்ளனவா? என்று பார்க்க
முடியும். அதே போலத்தான் உடலிலும்.
உடலின் கழிவுகளோடு ஓடிக் கொண்டிருக்கும் அசுத்த இரத்தத்தைப்
பரிசோதித்தால் அதில் கழிவுகள் இருக்கத்தானே செய்யும்? அப்படியானால் நாம் பரிசோதிக்க வேண்டிய இரத்தம் எது? சுத்த
இரத்தம் தான்.
ஏனென்றால் சுத்த இரத்தத்தில் கழிவுகளோ, நச்சுப் பொருட்களோ இருக்குமானால் அவற்றை உடல் உள்ளுறுப்புகளால் சுத்தம்
செய்ய முடியவில்லை என்று புரிந்து கொள்ளலாம்.
உள்ளுறுப்புகளின் சுத்திகரிப்புத் தேவைக்கு சிகிச்சை மூலம் உதவி செய்யவும்
முடியும். நாம் சுத்த இரத்தத்தில் பரிசோதனை செய்வதுதானே சரியாக இருக்க முடியும்?
நாம் எந்த இரத்தத்தைப் பரிசோதிக்கிறோம் தெரியுமா?
விரல் நுனியிலிருந்தும், முழங்கைப்
பகுதியில் இருந்தும் பரிசோதனைக்கு எடுக்கப்படும் இரத்தம் சிரைகளில் (Veins)
இருக்கும் அசுத்த இரத்தம்தான். அதில் கழிவுகள் இருப்பதில் ஆச்சரியம்
இல்லையே?
சுத்த இரத்தத்தை எடுத்து பரிசோதிப்பது எப்படி என்று நீங்கள்
கேட்பீர்களானால், அதற்கு ஒரே ஒரு வழிதான்
இருக்கிறது. நம் தசைகளின் மேற்பகுதியில் இருந்து எங்கு எடுத்தாலும் அசுத்த இரத்தம்
தான் கிடைக்கும்.
தசைகளின் ஆழத்தில் உட்பகுதியில் தான் சுத்த இரத்தத்தைக்
கொண்டு செல்லும் தமனிகள் இருக்கின்றன. அவற்றில் இருந்து இரத்தத்தை எடுப்பதானால்
தசைகளைக் கிழித்துத்தான் எடுக்க வேண்டும்.
அப்படியும் கிழிக்கும் போது சிரைகளில் இருக்கும் அசுத்த இரத்தக் கலப்பு இல்லாமல்
எடுக்க முடியாது. சுத்த இரத்தம் என்ற பெயரால் அழைக்கப்படும் இந்த இரத்தமும்
தூய்மையான இரத்தம் இல்லை என்பதை நாம் முன்பே பார்த்தோம்.
இரத்தம் தூய்மையடைந்த தன்மையோடு இருக்கும் இடத்தை நாம்
துல்லியமாகக் கண்டுபிடிக்க முடியாது. ஏனென்றால் உடலில் ஒவ்வொரு நிமிடமும் கழிவுகள்
உருவாவதும், அதைச் சுத்திகரிப்பதுமாக இயங்கிக் கொண்டே
இருக்கின்றன உள்ளுறுப்புகள். நீங்கள் பரிசோதித்த இரத்தத்தில் கழிவுகள் அதிகமாக
இருக்கிறது என்று கருதி நீங்கள் மருத்துவரிடம் போய்க் கொண்டிருக்கும் போதே அவை
சுத்திகரிக்கப்பட்டிருக்கலாம்.
உங்கள் பரிசோதனை முடிவுகள் இறந்த காலத்தில் எடுக்கப்பட்டவை
என்பதை நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். இந்த நிமிடம், இந்த
விநாடி உடலில் நடக்கும் மாற்றம் இறந்த கால உடல் இயக்கங்களை மீறி நடந்து கொண்டே
இருக்கிறது.
அதனால் தான் பரிசோதனை
அறிக்கைகளோடு உடல் அறிகுறிகள் ஒத்துப் போனால் பயன்படுத்தலாம் என்று மருத்துவர்களுக்குப் பரிந்துரைக்கப்படுகிறது.
மலமும், நலமும்
இரத்த பரிசோதனைகளில்
கழிவுகள் உள்ள அசுத்த இரத்தத்தைத் தான் நாம் பரிசோதிக்கிறோம். அசுத்த இரத்தத்தில்
இருக்கும் கழிவுகளைப் பார்த்து நாம் பயப்படுகிறோம் என்பதைப் பார்த்தோம்.
இரத்தம் தவிர பிற உடற் கழிவுகளில் செய்யப்படும் பரிசோதனைகள்
குறித்துப் பார்க்கலாம். அதாவது உடலில் இருந்து வெளியேறும் பொருட்களில் சிறுநீர், மலம், சளி போன்றவற்றில் செய்யப்படும் பரிசோதனைகளைப்
பார்ப்போம்.
நம் உடலில் கழிவு உறுப்புகளின் வேலை என்ன?
இந்த கழிவு உறுப்புகள் உடலுக்குத் தேவையில்லாத பொருட்களை
வெளியில் அனுப்புகின்றன. அதாவது சிறுநீரகத்தின் வழியாக சிறுநீரும் மலக்குடலின்
வழியாக மலமும் நுரையீரலின் வழியாக சளியும் உடலின் கழிவுகளாக வெளியேற்றப்படுகின்றன.
உடலால் வெளியேற்றப்பட்ட கழிவுகள் உடலிற்குப் பயன்படாதவைகள். அது மட்டுமல்ல அவை உடலில்
தங்கினால் நோய்களைத் தோற்றுவிக்கும் தன்மை கொண்டவை. அதனால் தான் உடல் அவற்றை
வெளியேற்றுகிறது.
உதாரணமாக நம் இரத்தத்தில் பத்து புழுக்கள் இருப்பதாக
வைத்துக்கொள்வோம். (பயப்பட வேண்டாம் அப்படியெல்லாம் இருக்காது. சும்மா
புரிவதற்காக). இரத்தத்தில் இருக்கும் தேவையில்லாத கழிவுகளை வெளியேற்ற வேண்டிய வேலை
சிறுநீரகத்திற்கும் கல்லீரலுக்கும் இருக்கிறது.
நம் இரத்தத்தில் இருக்கும் இந்தப் புழுக்களை
வெளியேற்றுவதுதானே உடலிற்கு நல்லது? நம் கழிவு
நீக்க உறுப்புக்கள் இந்தப் புழுக்களை அடையாளம் கண்டு கழிவுகளாக வெளியேற்றுகிறது.
அப்படி சிறுநீரின் வழியாக இரண்டு புழுக்கள் வெளியேறுகிறது என்று
வைத்துக்கொள்ளலாம். இவ்வாறு உடலில் இருந்து புழுக்கள் வெளியேற்றப்படுவது
நன்மையானது என்பதில் எதுவும் சந்தேகம் இல்லையே? அல்லது
புழுக்களை உள்ளேயே வைத்திருக்கலாம் என்று தோன்றுகிறதா? கழிவு
நீக்க உறுப்புக்களால் கழிவுகள் அடையாளம் காணப்பட்டு அவைகள் வெளியேற்றப்படுகின்றன.
ஏனென்றால் உடலில் இருந்து வெளியேற்றப்படுகின்றவை அனைத்தும் கழிவுகளே.
இப்போது இரண்டு புழுக்கள் சிறு நீரின் வழியாக
வெளியேறுகிறது. ஒரு ஆய்வுக்கூட நிபுணர் புழுக்கள் உள்ள சிறுநீரைப் பரிசோதித்து
விட்டுக் கூறுகிறார் “உங்கள் சிறுநீரில் இரண்டு புழுக்கள் இருக்கின்றன. எனவே
உங்கள் இரத்தத்தில் இரண்டு புழுக்கள் இருக்கும்” என்று.
இது சரியாக இருக்கிறதா? இல்லை.
ஏனென்றால் இரத்தத்தில் எவ்வளவு புழுக்கள் இருக்கும் என்பதை சிறுநீரில் வெளிவந்த
புழுக்களை வைத்துச் சொல்ல முடியுமா?
இப்படித்தான் நம்முடைய ஆய்வுக்கூடங்கள் நம் சிறுநீரைப்
பரிசோதித்து கருத்துச் சொல்கின்றன. உங்கள் சிறுநீரில் இரண்டு ப்ளஸ் சர்க்கரை
இருக்கிறது. அதனால் அதே அளவு சர்க்கரை உங்கள் இரத்தத்தில் இருக்கும் என்று ஆய்வக
முடிவுகள் இருக்கும். இவ்வாறு மலம், சிறுநீர்,
சளி என்று கழிவுகளில் செய்யப்படும் பரிசோதனைகள் அனைத்தும்
இவ்விதமாகவே முடிவுகளை வெளியிடுகின்றன.
ஒருவருக்கு இரத்தத்தில் உப்பு மூன்று ப்ளஸ்கள் இருக்கின்றன
என்று வைத்துக் கொள்வோம். இப்போது அவருடைய சிறுநீரகங்களின் வேலை என்ன? இரத்தத்தில் கழிவாக உள்ள அளவுக்கு அதிகமான உப்பை பிரித்து சிறுநீரில்
வெளியேற்றுவது. அப்படி வெளியேற்றப்படும் சிறுநீரில் மூன்று ப்ளஸ் உப்பு இருந்தால்
அவர் இரத்தத்தில் எவ்வளவு இருக்கும்? ஆய்வுக்கூடங்கள்
கூறுகின்றன மூன்று ப்ளஸ் அப்படியே இருக்கும் என்று.
உள்ளிருந்து கழிவுகள் வெளியேற்றப்படும் போது உடலில்
கழிவுகள் குறையும் என்பது தானே உடலியல். அதற்கு மாறாக வெளியேற்றப்பட்ட கழிவுகளைக்
கொண்டு உடலில் இருக்கும் கழிவுகளை அளவிட முடியுமா?
சரி. அப்படியானால் இந்தக் கழிவுகளை பரிசோதனை செய்து
முடிவுகளை எப்படி சொல்லலாம்? ஒருவருக்கு சிறுநீரில்
மஞ்சள் காமாலை கண்டுபிடிக்கப்படுகிறது. அப்படி என்றால் சிறுநீரில் பித்தம்
வெளியேற்றப்பட்டு இருக்கிறது என்று பொருள்.
எங்கிருந்து
வெளியேற்றப்பட்டிருக்கிறது?
இரத்தத்தில் அளவிற்கு அதிகமாக கலந்துவிட்ட பித்தத்தை
சிறுநீரகம் அடையாளம் கண்டு வெளியேற்றுகிறது. அப்படி சிறுநீரில் பித்தம் வெளியாகிற
போது நாம் புரிந்து கொள்ள வேண்டிய விஷயங்கள்:
- நம் சிறுநீரகம்
மிகச்சரியாக இருக்கிறது. அது சரியாக இருப்பதால் தான் கழிவுகளை உள்ளிருந்து
பிரித்து அனுப்புகிறது.
- இரத்தத்தில்
இருக்கும் பித்தம் சிறுநீர் வழியாக வெளியேறத் துவங்கி விட்டது. அதாவது உடல் தன்
கழிவு நீக்க வேலையைத் துவங்கிவிட்டது. அது விரைவில் முழுமையாக வெளியேற்றிவிடும்.
- அப்படி
சிறுநீரின் மூலம் வெளியேறினால் தான் இரத்தத்தில் உள்ள பித்தம் குறையும்.
- எந்த அளவு
சிறுநீரில் உள்ள பித்தம் அதிகமாகிறதோ அவ்வளவு நல்லது. ஏனென்றால் இரத்தத்தில் உள்ள
பித்தம்தான் நீரின் வழியாக வெளியேறுகிறது. அது விரைவில் வெளியேறினால் இரத்தம்
சுத்திகரிப்படையும்.
- இவ்வாறு நம்
கழிவு நீக்க உறுப்புகள் கழிவுகளை வெளியேற்றத் துவங்கி விட்டால் நாம் குணமாகி
வருகிறோம் என்பதைத்தான் நாம் புரிந்து கொள்ளவேண்டும். உடல் கழிவுகளை வெளியேற்றும்
அளவிற்கு எதிர்ப்பு சக்தியைப்பெற்று இருக்கிறது என்று மகிழ்ச்சி அடைய வேண்டும்.
மேற்கண்ட உதாரணம் மஞ்சள் காமாலை பரிசோதனைக்கு மட்டுமல்ல
கழிவுகளில் செய்யப்படும் அனைத்து பரிசோதனைகளுக்கும் பொருந்தும்.
உலகில் இதுவரை எந்த ஆய்வுக்கூடமாவது ஆய்வு முடிவுகளைப்
பார்த்து உங்கள் உடல் நன்மை செய்துகொண்டு இருக்கிறது என்றோ அல்லது எவ்வளவு கழிவு
வெளியேறுகிறதோ அவ்வளவு நல்லது என்றோ சொல்லக் கேட்டிருக்கிறீர்களா?
அப்படி சொன்னால் நமக்கு சிகிச்சை தேவையில்லை. உடலிற்கு துணை
நிற்கும் எளிய உணவுகளே போதும் என்று நாம் தெரிந்து கொண்டுவிட்டால் எப்படி
வியாபாரம் செய்வது? உலகின் மிகப்பெரிய வியாபாரச்
சந்தையாக மருத்துவம் மாற முடியாதே?
நம் உடலில் இருந்து வெளியேறும் கழிவுகளில் செய்யப்படும்
எல்லா பரிசோதனைகளும் நம்மை பயமுறுத்தவே உதவி செய்யும். மாறாக உடல்நலனை திரும்பப்
பெற உதவாது. மனிதக் கழிவுகளில் - மலத்தில் நலத்தைத் தேட முடியுமா?
கடைசியாக ஒரு தகவல்.
நாம் ஒரு நுகர்வோர் என்ற முறையில் எந்த பொருளாவது, எந்த சேவையாவது குறைபாடாக இருந்தால் வழக்கு தொடுக்க முடியும். இது
அடிப்படை மனித உரிமை. ஆனால் உலகில் எங்காவது ஒரு மருத்துவ ஆய்வுக்கூடத்தின் மேல்
வழக்குத் தொடரப்பட்டதாகக் கேள்விப்பட்டு இருக்கிறீர்களா?
அப்படி வழக்குத் தொடர முடியாது. ஏனென்றால் உயிரோடு உள்ள
ஒவ்வொரு மனித உடலும் ஒவ்வொரு நிமிடமும் மாறிக் கொண்டே இருக்கும்.
காலையில் நீங்கள் செய்த பரிசோதனைகள் மாலையில் மாறிவிடலாம்.
அதுதான் உடலின் இயல்பு என்பது எல்லா மருத்துவ அறிஞர்களுக்கும், மருத்துவ சட்டங்களுக்கும் தெரியும். உங்களையும், என்னையும்
போன்ற சராசரி மனிதர்களுக்கு மட்டும்தான் தெரியாது.
விஞ்ஞானிகள் தங்கள் பரிசோதனைக்குப் பயன்படுத்தும் எலிகளிடம்
உண்மையைச் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லை தானே?
மாற்றமே நிரந்தரம்
இரத்தப் பரிசோதனைகளில் உள்ள
இன்னும் ஒரு முக்கியமான பிரச்சினை மாறிக் கொண்டேயிருக்கும் இரத்தத்தின் இயல்பு.
உதாரணமாக நாம் சர்க்கரை நோய்க்குப் பரிந்துரைக்கப்படும் பரிசோதனை சுகர் டெஸ்ட். இரத்தத்தில் இருக்கும் சர்க்கரையின் அளவைப் பரிசோதிக்கும் பரிசோதனை.
இரத்தத்தில் இருக்கும் சர்க்கரை எங்கிருந்து வருகிறது?
நம் உடலில் ஜீரணமாகும் உணவுகளில் இருந்து கடைசியாகப்
பிரிக்கப்படும் பல பொருட்களில் குளுக்கோசும் ஒன்று. இந்த குளுக்கோசைத்தான்
இரத்தத்தில் நாம் பரிசோதிக்கிறோம்.
செரிமானம் முடிந்து உணவிலிருந்து பிரிக்கப்பட்ட குளுக்கோஸ்
இரத்தத்திற்குத் தள்ளப்படும். அப்படித் தள்ளப்பட்ட குளுக்கோசை நம்முடைய
உள்ளுறுப்புகளுக்காக அதன் செல்கள் உட்கொள்ளும். (செல்கள்
குளுக்கோசை உட்கொள்ள வேண்டும் என்றால் குளுக்கோஸ் அளவிற்கு இணையாக கணையம்
சுரக்கும் இன்சுலின் தேவை. இன்சுலினும், குளுக்கோசும் இணைந்துதான் செல்களுக்குள் புக
முடியும். வெறும் குளுக்கோஸ் செல்களால் கிரகிக்கப்படாது. இது ஒரு புறம்
இருக்கட்டும். நாம் குளுக்கோசைத் தொடரலாம்).
உணவிலிருந்து பிரித்தெடுக்கப்பட்ட குளுக்கோஸ் இரத்தத்தில்
இருந்து செல்களுக்குச் செல்கிறது. இதுதான் சர்க்கரைச் சுற்றியக்கம் என்று
அழைக்கப்படுகிறது. செல்களால் எடுத்துக் கொள்ளப்பட்ட பிறகும் குளுக்கோஸ்
மிஞ்சியிருக்கிறது என்றால் மீதமுள்ளவை கிளைக்கோஜன் என்ற செறிவு மிகுந்த
குளுக்கோசாக மாற்றப்பட்டு சேமிக்கப்படும்.
உடலிற்கு அவசியமான தேவை ஏற்படும் போதும், உணவுகளில் இருந்து கிடைக்கும் குளுக்கோஸ் தடைபடும் போதும் இந்த
கிளைக்கோஜன் மறுபடியும் குளுக்கோசாக மாற்றப்படுகிறது. அப்படி மாற்றப்படும்
குளுக்கோசும் இரத்தத்தில்தான் கலக்கும்.
இரத்தம் என்பது அடிப்படையில் ஒரு ஊடகம். உள்ளுறுப்புகளுக்கு, அதன் செல்களுக்குத் தேவையான சத்துக்களைச் சுமந்து செல்வதும், செல்களில் இருக்கும் கழிவுகளைப் பெற்று அதை மறுபடியும் சுமந்து
வருவதும்தான் இரத்தத்தின் வேலை. இரத்தம் ஒரு உயிர்ப்பான தொடர்பு சாதனம்.
இப்போது நாம் பரிசோதனைக்கு வருவோம். உணவிலிருந்து
பிரித்தெடுக்கப்படும் குளுக்கோஸ் இரத்தத்திற்கு எப்போது வரும்? இங்கு குளுக்கோஸ் என்பது நாம் எளிமையாகப் புரிந்து கொள்வதற்காகப்
பயன்படுத்தப்பட்ட உதாரணம் தான். உணவிலிருந்து பிரித்தெடுக்கப்படும் எல்லா சத்துக்களும்
இதே விதத்தில் தான் இரத்தத்தில் கலக்கின்றன. இப்போது மறுபடியும் கேள்விக்கு
வருவோம். உணவிலிருந்து பிரித்தெடுக்கப்படும் சத்துக்கள் எப்போது இரத்தத்திற்கு
வருகின்றன?
செரிமானம் முடிந்த பிறகு என்பதுதான் நமக்குத் தெரியுமே.
செரிமானம் எப்போது முடியும்?
இதைப் புரிந்து கொள்ள ஒரு உதாரணம் பார்க்கலாம்.
ஒரு மனிதர் பசியெடுத்து உணவு உட்கொள்கிறார். அவருக்கு
ஆங்கில மருத்துவம் சொல்வது மாதிரி ஒன்றரை மணி நேரத்தில் இருந்து இரண்டு மணி
நேரத்திற்குள் சத்துக்கள் பிரித்தெடுக்கப்பட்டு இரத்தத்திற்கு வந்துவிடும்.
அப்புறம் இன்சுலின் சுரந்து செல்களுக்குள் சென்றுவிடும்.
இந்த பொது மாதிரியைக் கொண்டுதான் நம்முடைய பரிசோதனைகள்
செய்யப்படுகின்றன. இரத்தத்தில் சர்க்கரை அளவைக் கணக்கிட வேண்டுமென்றால் அவர்
வெறும் வயிற்றில் பரிசோதிப்பது ஒரு முறை. அப்படி பரிசோதிக்கும் போது அவர்
இரத்தத்தில் கூடுதல் சர்க்கரை இருக்காது என்ற பொது விதியின் படி நாம்
பரிசோதிக்கிறோம். குறிப்பிட்ட அந்த நபர் உணவு உண்ணாமல் இருக்கும்போது
உள்ளுறுப்புகளின் தேவையை ஒட்டி அவருடைய கிளைக்கோஜன் சேமிப்பில் இருந்து குளுக்கோஸ்
உருவாகி இரத்தத்தில் கலக்க வாய்ப்புண்டு. அப்படி கலந்தால் நாம் நினைப்பது மாதிரி
குளுக்கோசின் அளவு இல்லாமல் அதிகமாக இருக்க வாய்ப்பு உண்டு.
அதே போல, சர்க்கரை அளவு
பரிசோதனையில் இன்னொரு முறை - சாப்பிட்டு ஒன்றரை மணி நேரத்தில் இருந்து இரண்டு மணி
நேரத்திற்குள் பார்ப்பது. நாம் உணவு உண்ட பிறகு ஒன்றரை முதல் இரண்டு மணி நேரத்திற்குள்
இரத்தத்தில் சர்க்கரை கலந்து விடும் என்ற பொது விதியின் கீழ்தான் இப்பரிசோதனை
நடைபெறுகிறது.
செரிமானம் என்பது ஒவ்வொருவரின் பசியை, தேவையைப் பொறுத்தும், உண்ட உணவின் தன்மையைப்
பொறுத்தும், அவருடைய உள்ளுறுப்புகளின் தன்மையைப் பொறுத்தும்
மாறுபடும்தானே? எல்லா மனிதர்களுக்கும் பொதுவான ஒரு நேரத்தைக்
கணக்கிட்டு நாமாக பரிசோதித்தால் அதற்கு உடல் என்ன செய்யும்?
இப்படி பிரித்தெடுக்கப்பட்ட குளுக்கோஸ் இரத்ததிற்கு எந்த
நேரத்தில் வந்து சேரும் என்பது ஒவ்வொரு நபருக்கும் மாறுபடும். அதே போல, இரத்தத்தில் இருந்து செல்களுக்குள் போகாமல் அங்கேயே தங்கியிருக்கவும்
வாய்ப்புண்டு. அல்லது மிக விரைவாக, நாம் எதிர்பார்த்த
நேரத்திற்கும் முன்னதாகவே செல்களுக்குள் சென்று விடவும் வாய்ப்புண்டு.
நம்முடைய கடிகார நேரத்திற்குத் தான் இரத்தத்தில் குளுக்கோஸ்
கலக்க வேண்டும் என்றும், செல்களுக்குள் அவை செல்ல
வேண்டும் என்றும் எந்தக் கட்டாயமும் இல்லை. நாம் குறித்த நேரத்தில் இவ்வளவு
அளவுதான் இரத்தத்தில் இருக்கும் என்பதை முன்கூட்டியே சொல்ல முடியாது.
இரத்தத்தில் எந்தப் பொருளும் நிரந்தரமாகத் தங்கி
விடுவதில்லை. அது செல்களுக்குள் போவதும் அல்லது கழிவாக நீக்கப்படுவதும் எந்த
நிமிடமும் நிகழலாம். ஏற்கனவே சேமிக்கப்பட்ட சத்துப் பொருட்கள் மறுபடியும்
இரத்தத்திற்கு வரவும் வாய்ப்புண்டு. நாம் நிச்சயிக்கிற நேரத்தில், இந்த அளவுகள் தான் இருக்கும் என்பதை நாம் அறுதியிட்டுக் கூற முடியாது.
இந்த மாறுதல்களின் விளைவுதான் நாம் முன்பகுதியில் பார்த்த
ஐந்து ஆய்வுக்கூடங்களின் ஒரே பரிசோதனையின் வெவ்வேறு முடிவுகள். அறிவியல்
பூர்வமாகவே இரத்தம் என்பது மாறுதலுக்கு உட்பட்டதுதான். எனவே தான் இந்தப் பரிசோதனை
முடிவுகளை மட்டும் வைத்துக் கொண்டு எந்த விதமான சிகிச்சைக்கும் சென்று
விடக்கூடாது.
பொதுவாக இரத்தப் பரிசோதனைகளுக்குச் செல்வதற்கு சில நாட்கள்
முன்பாக நோயாளிக்குப் பரிந்துரைக்கப்பட்ட எல்லா இரசாயன மருந்துகளும் நிறுத்தப்பட
வேண்டும். ஏனென்றால் மருந்துகளின் விளைவாக இரத்தத்திலுள்ள பொருட்களின் அளவில் ஏற்ற
இறக்கம் ஏற்படும்.
உதாரணமாக, சர்க்கரை அளவைப் பரிசோதிக்க
வேண்டுமானால் சர்க்கரையை இரத்தத்தில் குறைக்கும் தன்மையுள்ள இரசாயன மருந்துகளை
இரண்டு நாட்களுக்கு முன்பே நிறுத்திவிட வேண்டும். இல்லையென்றால் மருந்துகளோடு
வினைபுரிந்து சர்க்கரை அளவு குறைத்துக் காட்டப்படும்.
இப்படி எந்தப் பரிசோதனை செய்தாலும் இரசாயன மருந்துகளில் இருந்து வினைமாற்றங்களைத் தவிர்ப்பதற்காக அவற்றை நிறுத்துவது முன்பெல்லாம் கட்டாய நடைமுறையில் இருந்தது. இப்போது அவை பின்பற்றப்படுவதில்லை. ஆய்வுக்கூட முடிவுகளில் ஏற்படும் குழப்பங்களுக்கான காரணங்களில் இதுவும் ஒன்று.
கற்பனைகளின் விற்பனை
ஏற்கனவே நாம் பார்த்தோம்...
பெரும்பாலான ஆய்வுக் கூடங்களில் எல்லாப் பரிசோதனைகளும் செய்யப்படுவதில்லை.
ஏனென்றால் உண்மையிலேயே அப்படிப் பரிசோதிக்கும் அளவிற்கு கட்டணம் மிஞ்சுவதில்லை.
ஒரு பரிசோதனை செய்துவிட்டு அதை வைத்து பல பரிசோதனை
முடிவுகளை யூகம் மூலம் கொடுத்து விடமுடியும். ஏனென்றால் உண்மையில் பரிசோதித்தாலும்
அவை மாறுதலுக்குட்பட்டவை என்பதை மருத்துவர்கள் ஒத்துக்கொள்ள மாட்டார்கள். எனவே
மருத்துவர்கள் விரும்புவதை யூகித்து முடிவாகக் கொடுத்து விடலாம்.
உதாரணமாக, இரத்தத்தில் சர்க்கரை
அளவு பரிசோதனை பற்றிப் பார்க்கலாம். இரத்தத்தில் கூடுதலாக உடலின் தேவையை மீறி
அதிகமாக உள்ள சர்க்கரை சிறுநீரகத்தால் பிரிக்கப்பட்டு கழிவாக வெளியேறுகிறது.
இதைத்தான் நீரிழிவு என்று அழைக்கிறார்கள். இப்படி உள்ள நபருக்கு சிறுநீரிலும்,
இரத்தத்திலும் சர்க்கரை காணப்படும். இரத்தத்தில் இருந்த சர்க்கரை
அதே அளவுதான் சிறுநீரில் இருக்க வேண்டும் என்ற கட்டாயமில்லை.
ஒருவருக்கு இரத்தத்தில் கூடுதலாக இருக்கும் சர்க்கரை
பிரிக்கப்பட்டு சிறுநீரில் முழுமையாக வெளியேற்றப்படுகிறது என்று வைத்துக் கொள்வோம்.
அவருடைய இரத்தத்தில் சர்க்கரை அளவு குறைவாகவும், சிறுநீரில்
அதிகமாகவும் இருக்கும். இரத்தத்தில் இருந்த சர்க்கரை சிறுநீர் மூலம் வெளியேறுவதால்
இந்த வேறுபாடு இருக்கலாம். ஆனால் இந்த வேறுபாட்டோடு பரிசோதனை முடிவை
மருத்துவருக்குக் கொடுத்தால் அவர் இந்த முடிவு தவறானது என்று புறக்கணிப்பார்.
எனவே, ஆய்வுக் கூடங்கள்
மருத்துவர் விரும்புகிற மாதிரியான முடிவுகளைக் கொடுக்கிறார்கள். சிறுநீரை மட்டும்
பரிசோதித்து விட்டு, அதற்கு இணையான இரத்த அளவை
பரிசோதிக்காமலேயே கொடுத்து விடுகிறார்கள். ஏனென்றால் பரிசோதித்தால் வேறுபாடு ஏற்படலாம்.
அது மருத்துவருக்குப் பிடிக்காது. நமக்கு நோயாளியை விட மருத்துவர் தானே முக்கியம்?
அப்படி சிறுநீர் பரிசோதனை மூலம் இரத்தப் பரிசோதனை
முடிவுகளைக் கொடுக்கும் போது கட்டணம் இரண்டிற்கும் தான் வாங்கிக் கொள்வார்கள்
என்பதையும், அதிலும் மருத்துவருக்குப் பங்கு உண்டு
என்பதையும் சொல்ல வேண்டியது இல்லைதானே?
இந்த அடிப்படையில் தான் உலகில் நீங்கள் எங்கு
பரிசோதித்தாலும் அளவு இருக்கும்.
இதில் 190 என்று கொடுப்பதற்குப்
பதிலாக 193.5 என்று நுட்பமாகக் கொடுக்க வேண்டும். (என்ன ஒரு
துல்லியம்... என்ன ஒரு அக்யூரசி?). இப்படித்தான் யூக
முடிவுகளின் மூலம் கற்பனைகள் விற்பனை செய்யப்படுகின்றன. கொடுக்கப்படுகின்றன.
இதே போல, சிறுநீரில் உள்ள ஒவ்வொரு
பரிசோதனையையும் இரத்த அளவோடு ஒப்பிட்டு கணக்குகளின் மூலம் இரத்தப் பரிசோதனை
முடிவுகளைக் கொடுக்க முடியும்.
இரத்தப் பரிசோதனையில் ஹீமோகுளோபின்
கேள்விப்பட்டிருக்கிறீர்களா? அந்தப் பரிசோதனையை
தனியாகச் செய்ய வேண்டிய அவசியம் எப்போதும் இருப்பதில்லை. முன்பெல்லாம்
மருத்துவர்கள் கண்ணை மேலிழுத்துப் பார்ப்பதும், நகங்களில்
நிறம் பார்ப்பதும் இரத்த சோகை இருக்கிறதா என்று பார்க்கத்தான். இப்போது அதற்கெல்லாம்
நம் மருத்துவர்களுக்கு நேரமில்லை. இருக்கவே இருக்கின்றன நம் ஆய்வுக்கூடங்கள்.
நோயாளியிடம் இருந்து இரத்தத்தை எடுக்கும் போதே அதன் நிறம்
மூலம் ஹீமோகுளோபின் எவ்வளவு இருக்கும் என்று யூகித்துவிட முடியும். அதிலிருந்து
பரிசோதனை முடிவுகள் பிறக்கும். சில ஆய்வுக்கூடங்களில் ஹீமோகுளோபின் பரிசோதனை
செய்வார்கள். அதிலிருந்து இன்னும் சில பரிசோதனைகளுக்கான முடிவுகளை யூகிப்பதற்காக.
இரத்த சிவப்பணுக்களின் எண்ணிக்கையைப் பரிசோதிக்க
வேண்டுமென்றால் ஹீமோகுளோபின் தெரிந்தால் போதும். ஹீமோகுளோபின் பரிசோதனை முடிவை
மூன்றால் வகுத்து விட்டால் சிவப்பணுக்களின் எண்ணிக்கை ரெடி.
உதாரணமாக, 12 கிராம் ஹீமோகுளோபின்
முடிவாக இருந்தால், மூன்றால் வகுத்தால் விடை நான்கு. இதை
வெறும் நான்கு என்று குறுப்பிடாமல் 4.2 மில்லியன் என்று
குறிப்பிட்டால் அதுதான் இரத்த சிவப்பணுக்களின் எண்ணிக்கை. இத்தனை மில்லியன் அணுக்களை
மைக்ராஸ்கோப்பில் வைத்து எண்ணிக் கொண்டிருப்பது நேரச் செலவு தானே?
அதே போல, Packed Cell Volume என்று ஒரு பரிசோதனை உண்டு. இரத்த அணுக்களுடைய தன்மையைப் பரிசோதிக்க இந்த
பரிசோதனை செய்வார்கள். இந்த முடிவைக் கண்டுபிடிக்க ஒரு கால்குலேட்டர் போதும். அதே
ஹீமோகுளோபின் முடிவை மூன்றால் பெருக்கினால் PCV யின்
முடிவைச் சொல்லி விடலாம். 12 கிராம் ஹீமோகுளோபின் உள்ளவரின் Packed
Cell Volume 36. இதை 36 என்று சொல்லாமல் 37% என்று துல்லியத்தைச் சேர்த்துக் கொள்ள வேண்டும்.
சுலபமாக விளங்கிக் கொள்வதற்காக சில யூக முடிவுகளை
உதாரணமாகப் பார்த்தோம். இன்னும் பல பரிசோதனைகளின் முடிவுகள் நாம் விளங்கிக் கொள்ள
கடினமானவை. நாம் இதய நோய் வந்து விடும் என்ற பயத்தில் மருத்துவரின் பரிந்துரையை
நம்பி,
ஐந்து வகைக் கொலஸ்ட்ரால் பரிசோதனை செய்கிறோமே? அதெல்லாம் கால்குலேட்டரின் உதவியோடு யூகமாகச் சொல்லப்படுபவைதான். குறைந்த
அடர்த்தியுள்ள கொழுப்பு, மிகக் குறைந்த அடர்த்தியுள்ள
கொழுப்பு, அதிக அடர்த்தியுள்ள கொழுப்பு என்று பிரித்து வித
விதமான முடிவுகளை யூகக் கணக்குகளால் தரமுடியும்.
இந்த
கொலஸ்டிரால் முடிவுகளை வைத்துக் கொண்டு நாம் இதய நோயாளி ஆகி விடுவோம் என்று
மருத்துவ உலகின் உதவியோடு பயந்து சாகிறோம். உண்மையில் இரத்தத்தில் உள்ள
கொலஸ்டிராலுக்கும், இதய நோய்க்கும் தொடர்பு
கிடையாது. மாரடைப்பை உருவாக்குவது இரத்தக் குழாயை அடைக்கும் சிறு உறைகட்டிதான் (Clot).
இந்த உறை கட்டிக்கும் கொலஸ்டிராலுக்கும் எந்த சம்பந்தமும் இல்லை.
உறை கட்டி என்பது உடலின் கழிவுத் தேக்கம் தான்.
இது எங்கிருந்து உருவாகிறது என்பதை இன்னும் ஆங்கில மருத்துவம் கண்டுபிடிக்க
முடியவில்லை. இதயநோய்க்கும், கொலஸ்டிராலுக்கும் பயந்து
நாம் கொழுப்புள்ள உணவுகளை தவிர்க்கிறோம்.
உண்மையில், நம் உடலில் கொழுப்புக்
குறைவு ஏற்பட்டால் கேன்சர் கட்டிகள் ஏற்படுவதற்கான வாய்ப்புகள் இருக்கிறது.
நம் உடலில் உள்ள கோடிக்கணக்கான செல்களின் சுவர்
கொலஸ்டிராலால் ஆனதுதான். தினமும் பல கோடி செல்கள் சாகின்றன. பல கோடி செல்கள்
பிறக்கின்றன. இவற்றின் முழுமைக்கு கொழுப்பு அவசியம். நாம்
இதய நோய்க்குப் பயந்து கொழுப்பைக் குறைத்தால் நம் அடிப்படை ஆரோக்கியமே
கேள்விக்குறியாகிவிடும்.
இரத்தத்தில் உள்ள பொருட்களைக் கணக்கிடுவதில் உள்ள குழப்பங்களையும், அதனால் நம் உணவில் ஏற்படும் மாற்றங்களையும்
பார்த்தோம். யூகக் கணக்குகள் இல்லாமல் முறையாக இரத்தத்தைப் பரிசோதிக்கவே முடியதா?
பரிசோதித்துச் சொன்னால் கூட அது சரியாக இருக்காதா? எனும் கேள்விகளுக்கு விடை காணலாம்.
ஒரு நிமிடத்தில் ஒரு கோடி
தலைப்பைப் பார்த்ததும்
ஏதோ பரிசுப் போட்டி அறிவிப்பு என்று எண்ணி விடாதீர்கள். ஒரே நிமிடத்தில் ஒரு கோடி
செல்களை எப்படி எண்ணி முடிப்பது என்ற இரத்தப் பரிசோதனை ரகசியத்தைத் தான் நாம்
பார்க்கப் போகிறோம்.
இரத்த வெள்ளை அணுக்களை எண்ணும் பரிசோதனையை குறித்துப்
பார்க்கலாம்.
இரத்த வெள்ளை அணுக்களை எண்ணுவதற்காக கவுண்டிங் சேம்பர்
என்னும் ஒரு கண்ணாடிக் கருவியைப் பயன்படுத்துகிறார்கள்.
இதில் நம்மிடம் இருந்து எடுக்கப்பட்ட ஒரு துளி இரத்தத்தை
சில வேதிப்பொருட்களுடன் கலந்து வெள்ளை அணுக்கள் தவிர பிற அணுக்களைக்
கொல்லுகிறார்கள். இரத்தத்துடன் கலந்த அந்த நிறக்கலவையின் சிறு துளியை மேற்கண்ட
கண்ணாடிக் கருவியில் செலுத்துகிறார்கள். அதன் ஒவ்வொரு மூலையிலும் அமைந்துள்ள சதுர
வடிவ அமைப்பு வெள்ளை அணுக்களை அங்கு தங்கச் செய்கிறது. வெள்ளை அணுக்களின் படிமானம்
முடிந்த பிறகு அதனை நுண்ணோக்கியில் வைத்துப் பார்க்கிறார்கள்.
அந்தக் கோட்டில் வெள்ளை அணுக்கள் தங்காவிட்டால் என்ன
செய்வது என்றோ, இரத்தத்தோடு கலக்கப்படும் வேதிப்பொருள்
அதெப்படி வெள்ளை அணுக்களை மட்டும் விட்டுவைக்கும் என்றோ நீங்கள் கேட்டால்
அறிவியலுக்கு எதிரானவராக்கப்படுவீர்கள். சொல்வதை மட்டும் அப்படியே நம்பி
தொடருங்கள்.
கருவியின் நான்கு மூலைகளிலும் காணப்படும் சதுர வடிவத்தில்
தங்கியிருக்கும் வெள்ளை அணுக்கள் எண்ணப்படுகின்றன. ஒவ்வொன்றாக நான்கு மூலைகளிலும்
உள்ள வெள்ளை அணுக்கள் எண்ணப்படுகின்றன. உதாரணமாக ஒரு மூலையில் 25.
இன்னொன்றில் 28. மற்ற இரண்டு பக்கங்களிலும் 30 மற்றும் 32 என்று
எண்ணப்படுகிறது. இதைக் கூட்டினால் வரும் தொகை 115. அவ்வளவுதான் பரிசோதனை
முடிந்துவிட்டது.
பரிசோதனை முடிவில் ஆயிரக்கணக்கில் கூறப்படும் வெள்ளை
அணுக்களின் எண்ணிக்கை நூற்றுக் கணக்கில்தான் இருக்கிறது என்றெல்லாம் நீங்கள்
கேட்கக் கூடாது. எவ்வளவு பெருந்தொகை வேண்டுமோ அந்த அளவிற்கு கணக்குப் பண்ணிக்கொள்ள
வேண்டும். 115 என்ற எண்ணோடு 50ஐ பெருக்கிக் கொள்ள வேண்டும்.
அப்படியானால் இப்போது விடை என்ன? 5750. ஆமாம். இதுதான் ஒரு சதுர மில்லி மீட்டர் இரத்தத்தில் உள்ள வெள்ளை
அணுக்களின் எண்ணிக்கை.
எல்லா சதுர மில்லி மீட்டர் இரத்தத்திலும் இதே அளவு வெள்ளை
அணுக்கள்தான் இருக்குமா? அப்படியெல்லாம் உருதியாகச்
சொல்ல முடியாது. நீங்கள் டெஸ்டிற்கு கொடுத்த இரத்தத்தின் ஒரு துளியின் பத்தில் ஒரு
பகுதியில் இருந்த வெள்ளை அணுக்களைத் தான் பரிசோதனை முடிவுகள் சொல்லும்.
இரத்த அணுக்கள் எண்ணிக்கை முறைகளைப் பொறுத்த வரை இதே கதை
தான் எல்லா அணுக்களுக்கும். அதிலும் இரத்த சிவப்பணுக்களின் எண்ணிக்கையாக இருந்தால்
ஒரு நிமிடத்தில் கோடிக்கணக்கில், மில்லியன்களில் விடை
கொடுக்க வேண்டும்.
சமீபத்தில் டெங்கு காய்ச்சல் இருக்கிறதா என்று கண்டுபிடிக்க
இரத்தத்தில் இருக்கும் இரத்தத் தட்டுகள் (பிளேட்லெட்ஸ்) எண்ணிக்கையை வைத்து
முடிவு செய்தார்கள். அதையும் இதே போல சில அணுக்களை எண்ணி, கால்குலேட்டரின் உதவியோடு முடிவுகளைச் சொன்னார்கள். இப்படித்தான் அணுக்களை
எண்ண முடியும்.
ஒரு சதுர மில்லி மீட்டரில் உள்ள எல்லா அணுக்களையும்
முழுமையாக எண்ணி முடிக்க வேண்டுமானால் ஒரு நாள் போதாது.
ஒரு நோயாளிக்கே இவ்வளவு நேரம் செலவளித்தால் எல்லா நபர்களுக்கும் அணுக்களை எண்ணுவது
எப்படி?
மருத்துவ ஆய்வுக்கூடங்களில் பரிசோதனைகளை விட கால்குலேட்டர்களே
முக்கியமானவை. அவற்றின் கணக்கீடுகளின் அடிப்படையில்தான் நாம் நம் உடல்நலத்தைத்
தேடிக் கொண்டிருக்கிறோம்.
.
நாளமில்லாச் சுரப்பிகளும் நாற்பது பொய்களும்
ஒரு நிமிடத்தில் பல
கோடி அணுக்களை எண்ணும் பரிசோதனையைப் பார்த்தோம். அதே போல, நோயாளிகளை கோடிக்கணக்கில் உருவாக்க உதவும் ஹார்மோன் பரிசோதனைகளையும் அவை
குறித்த பொய்களையும் பார்க்கலாம்.
இக்காலத்தில் செய்யப்படும் ஆய்வுக்கூட பரிசோதனைகளில் மிக
முக்கிய இடம் பிடித்திருப்பவை ஹார்மோன் பரிசோதனைகள். இவற்றின் முடிவுகளைக்
கொண்டுதான் பல நோய்கள் இருப்பதாக நம்பப்பட்டு, சிகிச்சை
துவங்கப்படுகிறது.
தைராய்டு, இன்சுலின் போன்ற பல
ஹார்மோன்கள் இந்த பரிசோதனைகளில்தான் அளவு குறிக்கப்படுகின்றன. ஹார்மோன்கள்
என்பவை உடலின் பல இடங்களில் அமைந்துள்ள நாளமில்லா சுரப்பிகளில் இருந்து
சுரக்கப்பட்டு, அவை இரத்தத்தில் கலக்கின்றன.
இரத்தத்தில் கலந்துள்ள ஹார்மோன்களை பரிசோதனை செய்து முடிவுகளை அறிவிப்பதுதான்
இந்தப் பரிசோதனை.
ஹார்மோன்கள் பரிசோதனையில் இரண்டு விதமான முரண்பாடுகள்
இருக்கின்றன.
ஒன்று - பரிசோதனை பற்றியது.
இரண்டு - ஹார்மோன்களின் நிலை பற்றியது.
முதலில் பரிசோதனைகள் குறித்துப் பார்ப்போம். இரத்தத்திலுள்ள
ஹார்மோன்களை பரிசோதனை செய்ய வேண்டுமானால் நோயாளியிடம் இருந்து பெறப்பட்ட இரத்தத்தை
உடனே பரிசோதிக்க வேண்டும். அல்லது குறிப்பிட்ட வெப்பநிலையில் இரத்தத்தைப்
பராமரிக்க வேண்டும்.
ஏனென்றால் இரத்தத்திலுள்ள ஹார்மோன்கள் வெப்பநிலை மற்றும்
காற்றுடன் வினைபுரியும் தன்மை கொண்டவை. அவ்வாறு மாறுதல் ஏற்படுமானால் பரிசோதனை
முடிவுகள் ஏற்ற இறக்கங்களுடன் இருக்கும்.
இவ்வகை ஹார்மோன் பரிசோதனைகளுக்கான இரத்தம் நோயாளியிடம்
இருந்து பெறப்பட்டு, மும்பையில் உள்ள ஹார்மோன்
ஆய்வுக்கூடத்திற்கு அனுப்பப்படும் வழக்கம் பல ஆண்டுகளாகப் பின்பற்றப்பட்டு வந்தது.
நோயாளியின் இரத்தத்தை எப்படி அனுப்புவார்கள் தெரியுமா? இங்கிருந்து குரியர் சர்வீசில் இரத்தத்தை சின்ன பாட்டிலில் இட்டு அனுப்பி
விடுவார்கள். இரண்டு நாளோ, மூன்று நாளோ கழித்து இரத்தம்
மும்பையை அடையும். பின்பு பரிசோதிப்பார்கள்.
இப்படி பரிசோதிக்கப்படும் ஹார்மோன் அளவு எப்படி சரியானதாக
இருக்கும்?
இப்போதும் இந்த ஹார்மோன் ஆய்வுக் கூடங்கள் பெருநகரங்களில்
மட்டுமே இயங்குகின்றன. ஆய்வுக்கூடங்களுக்கு குரியரில் இரத்தத்தை அனுப்பும் அதே வழி
முறையைத்தான் இன்றும் பின்பற்றி வருகிறார்கள்.
கனடாவில் இயங்கிவரும் ஈஸ்டர்ன் லேப்ஸ் என்ற நிறுவனம் 2005
ஆம் ஆண்டு தன்னிடம் ஹார்மோன் பரிசோதனைக்கு வந்த நபர்களில் 383 பேருக்கு தவறான
பரிசோதனை முடிவுகளை அளித்தது. அந்த முடிவுகளின் அடிப்படையில் பலருக்கு புற்று நோய்
என்றும் தைராய்டு என்றும் இன்னும் பல கொடுரமான நோய்கள் உள்ளன என்றும் சிகிச்சை
துவங்கப்பட்டது.
பின்பு சந்தேகத்தின் அடிப்படையில் அவர்களின் உடல்
அறிகுறிகள் மற்றும் பிற சோதனைகள் செய்யப்பட்ட போது அவர்கள் நோயாளிகள் அல்ல என்பது
புரிந்து கொள்ளப்பட்டது. ஈஸ்டர்ன் லேப்ஸ் மீது தொடரப்பட்ட வழக்கில் கனடா அரசின்
சார்பில் “ஹார்மோன் பரிசோதனை தவறுகளுக்கான விசாரணை கமிஷன் அமைக்கப்பட்டது.
இறுதியில் ஈஸ்டர்ன் லேப்ஸ் அளித்த ஹார்மோன் பரிசோதனை முடிவுகளில் 42% தவறான
முடிவுகள் என்பது உறுதி செய்யப்பட்டது.”
இதில் தவறுகள் பரிசோதனை முறைகளில் மட்டும் இருக்க
வாய்ப்பில்லை. ஆய்வுக்கூடங்களுக்கு வழங்கப்பட்ட பரிசோதனை முறைகளின் படி சரியாக
பரிசோதிக்கப் பட்டாலும் இவ்வாறான தவறுகள் ஏற்பட வாய்ப்பு அதிகம். அதற்கான முதல்
காரணம் இரத்தம் புறச்சூழல்களால் பாதிக்கப்படுவது. இரத்தம் பெறப்பட்டு நீண்ட நேரம்
(நாட்கள்) கழித்து பரிசோதிக்கப்படுவது போன்றவை.
இதுதவிர இயல்பாக நம் உடலில் ஏற்படும் ஹார்மோன் அளவுகளும்
ஒரே மாதிரியாக இருக்காது. நம் உடலின் தேவைக்கேற்ப ஹார்மோன்கள் மாற்றமடையும்.
ஒவ்வொரு ஹார்மோனும் தனித்து இயங்குவதில்லை.
ஒரு ஹார்மோன் குறையும் போது மற்றொன்று அதிகரிக்கும். ஒரு
ஹார்மோன் அதிகரிக்கும் போது மற்றொன்று குறைந்து போகும். இது உடலின் இயல்பு.
உதாரணமாக
தைராய்டு ஹார்மோன்களில் ஒன்று TSH. இந்த TSH சுரந்தால்தான் மற்ற தைராய்டு ஹார்மோன்கள் சுரக்கும். பிட்யூட்டரியில்
இருந்து சுரக்கும் TSH தைராய்டைத் தூண்டி விடுகிறது. அதே போல,
நம்முடைய மன உணர்ச்சிகள், செல்களின் தேவை
போன்ற நிலைகளிலும் ஹார்மோன் மாற்றம் அடையும்.
நம் உடல் ஆபத்தை உணர்ந்தால் பயம் ஏற்பட்டு அட்ரினலின் சுரக்கும்.
அட்ரினலின் சுரக்கும் போது இன்சுலின் சுரப்பை உடல் நிறுத்திக் கொள்ளும். இப்படி
அட்ரினலின் சுரந்தால்தான் நம் உடலில் இரத்த ஓட்டம் அதிகரித்து நம்மால் அதிரடியாக
செயல்பட முடியும். இவ்வாறு மன உணர்ச்சிகளின் அடிப்படையில் ஹார்மோன்கள்
மாற்றமடைகின்றன.
நாம்
ஏற்கனவே பார்த்தது போல, உடல் செல்களுக்கு
குளுக்கோஸ் கிடைக்காத போது (உணவு இல்லாத போது) சேமிக்கப்பட்ட கிளைக்கோஜனை வெளியே
கொண்டு வருவதற்காக அட்ரினலின் சுரக்கும். அப்போதும் இன்சுலின் சுரக்காது. அப்படி
கிளைக்கோஜன் குளுக்கோசாக மாற்றப்பட்ட பிறகு, அட்ரினலின்
நின்று போகும். இன்சுலின் சுரக்கும். இது இயல்பான உடல் சூழலில் ஏற்படும் ஹார்மோன்
மாற்றம்.
இரசாயன மருந்துகளால் ஆன துணை உணவுகள், நேரடி மருந்துகள், பருவகால மாற்றம், மூலிகைகள் போன்ற காரணங்களாலும் ஹார்மோன் மாற்றம் ஏற்படுவது சமீபத்திய
ஆய்வுகளில் உறுதி செய்யப்பட்டிருக்கிறது. உணவுகளில் முட்டைக்கோசு,
புரோக்காலி, கிழங்குகள், வேர்களில் இருந்து பெறப்படும் காய்கறிகள், விதை
முளைகள், கடுகு, காபி போன்றவைகளும் பல்வேறு ஹார்மோன் மாற்றங்களுக்கு காரணமாக அமைகின்றன என்பது கலிபோர்னியா
ஹார்மோன் ஆய்வாளர் டாக்டர் ரிச்சர்டு ஷேம்ஸின் அறிக்கை.
காலை நேரத்தில் ஹார்மோன் பரிசோதனைகளுக்கு எடுக்கப்படும்
இரத்தத்திற்கும் மாலை வேளையில் எடுக்கப்படும் இரத்தத்திற்குமே வேறுபாடுகள் உள்ளன.
இப்படி ஹார்மோன் பரிசோதனைகள் செய்து கொள்வதற்கு ஆறு முதல் எட்டு வாரங்களுக்கு
முன்பே ஹார்மோன் அளவு மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும் உணவு வகைகள், மருந்துகள், துணை உணவுகள், மூலிகைகள்
போன்ற பல்வேறு காரணிகளையும் ஒழுங்கு படுத்திக் கொள்ள வேண்டும் என்று அமெரிக்க
ஆய்வாளர்கள் மருத்துவர்களுக்கு பரிந்துரைத்துள்ளனர்.
உடல் முழுவதும் உள்ள தொடர் பின்னலாக ஹார்மோன்கள்
செயல்படுகின்றன. ஹார்மோன்களின் முழு இயக்கமும், அதன் தொடர்புப் பின்னலும் இன்னும் முழுமையாகக் கண்டறியப்படவில்லை.
இதை நினைவில் கொள்ளாமல் மாறிக் கொண்டே இருக்கும் ஹார்மோன்களைப்
பரிசோதித்து, அதை மட்டுமே
நம்பி கோடிக்கணக்கோனோரை நோயாளிகள் ஆக்குவது சரியான முறையா? இதுதான்
நிருபிக்கப்பட்ட அறிவியலா?
இலவச நோய்கள்
இதுவரை நாம் பார்த்த
நடைமுறைகள் அனைத்தும் உடல்நலக் குறைவு காரணமாய் மருத்துவமனைப் படியேறியவர்களுக்கு
மட்டும்தான் பொருந்தும். அப்படி மருத்துவத்தை நாடிப் போகிறவர்கள்
ஆய்வுக்கூடங்களுக்குப் பரிந்துரைக்கப்படுகிறார்கள். அவர்களுக்கு
பரிந்துரைக்கப்படும் பரிசோதனைகள் பற்றி நாம் இதுவரை உள்ள பக்கங்களில் பார்த்து
வந்தோம்.
நோயில்லாமல் ஆரோக்கியமாக வாழ்ந்து கொண்டிருக்கும் போதும்
சில நேரங்களில் நாமாகவே ஆய்வுக்கூடங்களுக்குச் செல்லும் நிலை ஏற்படுகிறது. அப்படி
எப்போது ஆய்வுக்கூடங்களுக்குச் செல்கிறோம்?
ஒன்று - தெருத்தெருவாய் பன்னாட்டு
மருந்துக் கம்பெனிகளின் ஏற்பாட்டில் இலவச நோய் கண்டறிதல் முகாம்களின் வழியாக நாம்
பரிசோதிக்கப்படுவது.
இன்னொன்று - நம் குழந்தைகளை தொட்டிலோடு கொண்டு போய் ப்ரீ கே.ஜி.யில் சேர்க்கப் போகும்
போது பள்ளிகளின் நிர்பந்தத்தால் குழந்தையின் இரத்த வகையை அறிந்து கொள்வதற்காக.
இந்த இரண்டு சமயங்களிலும் நாம் மருத்துவ
ஆய்வுக்கூடங்களுக்குத் தள்ளப்படுகிறோம்.
முழு
உடற் பரிசோதனை என்றும், இலவச நோயறிதல் என்றும் பலவகைப்
பெயர்களில் இப்போது துவங்கியிருக்கும் புதிய வியாபாரம் மேலை நாடுகளில் இருந்து
இந்தியாவிற்கு இறக்குமதியானது. இந்த மேலை நாடுகளில் தயாராகின்ற மருந்துகளை மக்கள்
தொகை அதிகமுள்ள இந்தியா போன்ற நாடுகளில் கட்டாய விற்பனை செய்வதற்கான சூழலை
ஏற்படுத்துவதற்காக இத்தகைய இலவச பரிசோதனைகள் தலை எடுத்துள்ளன.
உலக அளவில் இன்று மருந்து உற்பத்தி சில நாடுகளைச் சேர்ந்த
பன்னாட்டு கம்பெனிகளின் கைகளில் இருக்கின்றன.
உலக
மருந்து தயாரிப்பில் - வளர்ச்சியடைந்த பணக்கார நாடுகள் 88.5% மருந்துகளை உற்பத்தி
செய்கின்றன. மூன்றாம் உலகநாடுகள் 11.5% மருந்துகளைத் தயார் செய்கின்றன. மருந்துச்
சந்தையில் மிக அதிகமாக உற்பத்தி செய்யும் நாடுகள் அதை விற்றுத்தீர்க்க வேண்டிய
காட்டாயத்திலுள்ளன. சாதாரண மனிதர்களிடம் நோய் பற்றிய பயத்தை ஏற்படுத்தினால்
மருந்து விற்பனையை அதிகரிக்க முடியும் என்ற தந்திரமே இலவச பரிசோதனை முகாம்களின்
அடிப்படை.
- ஜான்
பிரெத்லெட் “மருந்துத் தொழிலில் பன்னாட்டு நிறுவனங்களின் குற்றங்கள்” என்ற நூலில்
மருந்துக் கம்பெனிகளின் உலகளாவிய மோசடிகளை, தந்திரங்களை
விளக்கியுள்ளார்.
- அமெரிக்காவின்
பாதுகாப்பு மற்றும் பரிமாற்றக்குழுவின் கோப்புகளை ஆராய்ந்த ஜான் பிரெத்லெட் -
அமெரிக்க மருந்துக் கம்பெனிகள் தங்கள் விற்பனைக்காக ஏராளமான பணத்தை லஞ்சமாக
வழங்கியுள்ளன என்று நிரூபித்துள்ளார்.
- கார்லோ
எர்பா என்ற இத்தாலிய மருந்துக் கம்பெனி சக்தி வாய்ந்த எதிர்ப் பொருட்களை
மிட்டாயுடன் கலந்து வயிற்றுப்போக்கு தடுப்பு இனிப்புகள் என்று விற்பனை செய்தது.
- ஐரோப்பாவில்
தலைவலிக்காக விற்கப்பட்ட ஒரு மருந்து, பாகிஸ்தானில்
சாண்டஸ் என்னும் ஸ்விட்சர்லாந்து நிறுவனம் எடை கூட்டும் மருந்தாக விற்பனை செய்தது.
- மருந்துக்
கம்பெனிகள் தங்கள் மொத்த உற்பத்திச் செலவில் 20 சதத்தை மருத்துவர்களுக்கு
அளிக்கப்படும் லஞ்சங்கள், விருந்துகள் ஆகியவற்றுக்காக
செலவிடுவதாகவும், அதிலும் இந்தியா போன்ற நாடுகளில்
இச்செலவிற்கு அதிகமான பணம் ஒதுக்கப்படுவதாகவும் ஐ.நா. புள்ளி விபரம் கூறுகிறது. (UNCTC
1979).
- ஹார்வேட்
பல்கலைக்கழக பேராசிரியர். மார்சியா ஏஞ்சல் “மருந்துக் கம்பெனிகள் எப்படி நம்மை
ஏமாற்றுகின்றன?” என்ற தனது நூலில் பன்னாட்டுக் கம்பெனிகளின்
தந்திரங்களை தெளிவாக்கியுள்ளார்.
- டாக்டர்.
ஜான் அம்ப்ரோசர் எழுதியுள்ள “மருந்து மயக்கத்தில் அமெரிக்கா” என்ற நூலில் எப்படி
மனிதர்களின் பயங்களும், துயரங்களும்
காசாக்கப்படுகின்றன என்று விளக்கியுள்ளார்.
இந்தக் குறிப்புகளே மருந்துக் கம்பெனிகள் தங்கள் லாப
வேட்டைக்காக எந்த எல்லைக்கும் செல்லும் என்பதை நமக்குத் தெளிவாக்கும். அப்படி
கம்பெனிகளின் ஏற்பாட்டில் நடக்கும் நோயாளி பிடிக்கிற வேலையைத்தான் இலவச முகாம்கள்
செய்கின்றன. இது மக்கள் சேவை அல்ல.
உடலில் இயல்பான இயக்கத்தில் மாறுபாடோ அல்லது தொந்தரவுக்கான
அறிகுறிகளோ இன்றி மருத்துவர்களிடம் ஆலோசனை பெற வேண்டிய அவசியம் எப்போதும் இல்லை.
நம் குழந்தைகளை (சிசுக்களை) பள்ளியில் சேர்க்கும் போது
இரத்த வகையைத் தெரிந்து கொள்ளுமாறு கட்டாயப்படுத்தப்படுகின்றனர்.
எதற்காக இரண்டரை வயதுக் குழந்தையின் இரத்த வகையைப் பார்க்க
வேண்டும்?
ஏதாவது எமர்ஜென்ஸியில் தேவைப்பட்டு விடும்...
என்ன எமர்ஜென்ஸி?
நேரடியாகச் சொன்னால் ஆக்ஸிடெண்ட் ஏற்பட்டு விட்டால் இரத்தம்
ஏற்றுவதற்காக.
எண்ணம் போல் வாழ்வு என்றார்கள் நம் முன்னோர்கள்.
குழந்தையின் முதல் நாளிலேயே எமர்ஜென்ஸி குறித்து யோசிக்க வைக்கும் நவீன கல்வி முறை
வாழ்க.
முதன் முதலில் பள்ளிக்குச் செல்லும் குழந்தையின் பால
பாடமாகவும், பெற்றோர்களுக்கு குழந்தையின்
எதிர்காலத்தைப் பற்றிய ஆரூடமாகவும் ‘எமர்ஜென்ஸி’ விளங்குகிறது. இது ஒரு புறம்
இருக்கட்டும்.
குழந்தைக்கு இப்போது பார்க்கப்படும் குரூப் எனும் இரத்த வகை
பரிசோதனை எமர்ஜென்ஸியில் எப்படிப் பயன்படும்?
குழந்தையின் அடையாள அட்டையைப் பார்த்து அதன் இரத்த வகையைத்
தெரிந்து கொள்ளலாம்.
அதுவும் சரிதான். உண்மையிலேயே ஒரு விபத்து ஏற்பட்டு
விடுகிறது. அதில் அடிபட்டு இரத்தம் சேதமான குழந்தையின் அடையாள அட்டையைக்
கண்டுபிடித்து, மருத்துவமனையில் சேர்த்து விடுகிறோம் என்றே
வைத்துக் கொள்வோம். (ஒரு விபத்தில் அல்லது அறுவை சிகிச்சையில் சேதமடைந்த
இரத்தத்தின் அளவு 700 மி.லி. என்றால் அதற்கு உடனே இரத்தம் ஏற்ற வேண்டும் என்று
பரிந்துரைக்கிறார்கள் மருத்துவர்கள். அதே 700 மி.லி. (இரண்டு யூனிட்) தானமாகப்
பெறப்படும் போது தானம் கொடுக்கும் நபருக்கு ஆபத்து எதுவும் இல்லை என்றும்
சொல்கிறார்கள். இப்படித் தொடரும் இரத்த தானம் பற்றிய சர்ச்சைகள் ஒரு புறம்
இருக்கட்டும். நாம் துவங்கிய இடத்திற்கே வருவோம்.
மருத்துவமனையில்
சேர்க்கப்பட்ட குழந்தையின் இரத்தம் பி. பாஸிடிவ் (B+) என்று
அடையாள அட்டை சொல்கிறது. இந்த இடத்தில் நாம் இரத்த வகைகள் பற்றி கொஞ்சம் தெரிந்து
கொள்வது நல்லது. இரத்தத்தில் எ, பி, எபி,
ஒ (A, B, AB, O) என்ற பிரிவுகளும், பாசிடிவ் - நெகடிவ் என்ற வகைகளும் உள்ளன. இதில் பாசிடிவ் - நெகடிவ் என்பது
என்ன தெரியுமா?
இதை
ஆங்கிலத்தில் ஆர். ஹெச். டைப் என்று சொல்வார்கள். இதில் ஆர். ஹெச்.
என்பது ரீஸஸ் என்ற குரங்கு இனத்தைக் குறிக்கும். உங்களுடைய இரத்தம்
பாஸிடிவாக இருந்தால் குரங்கு வகையோடு பொருந்துகிறது என்று அர்த்தம். நெகடிவ்
என்றால் பொருந்தவில்லை என்று அர்த்தம். (நெகடிவ் என்பதற்காக நான் குரங்கிலிருந்து
வந்தவன் இல்லை என்றெல்லாம் சொல்லக்கூடாது). ரீஸஸ் இன குரங்கின் இரத்த வகையைத்தான்
உரசும் காரணியாகப் பயன்படுத்துகிறார்கள். மனிதர்களின் இரத்த வகையை வேறுபடுத்திப்
பார்க்க இப்படிச் செய்கிறார்கள்.
குழந்தையின் இரத்தம் பி.பாஸிடிவ் (B+) என்று வைத்துக் கொள்வோம். உடனே அதே பி. பாலிடிவ் (B+) இரத்தத்தைப் பெற்று உடனே ஏற்றி விடுவார்களா?
அப்படி ஏற்ற முடியாது. ஏனென்றால் ஒரே இரத்தப் பிரிவாக, வகையாக இருந்தாலும் ஒரு வேளை இரத்தம் பொருந்தாமல் போகலாம். அதனால் ஏற்றப்போகும்
இரத்தத்தையும், தேவைப் படுபவரின் இரத்தத்தையும் மறுபடியும்
சோதனை செய்து பார்ப்பார்கள்.
என்ன சோதனை தெரியுமா? இரண்டு
இரத்தத்தத்தையும் ஒரு கண்ணாடித் துண்டில் இட்டு, அவை ஒன்றாக
இருக்கிறதா என்று நுண்ணோக்கியில் பார்ப்பார்கள். ஒரே வகை, ஒரே
பிரிவாக இருந்தும் சில நபர்களின் இரத்தம் ஒன்று சேராமல் சண்டை போட்டுக் கொள்ளும்.
இப்படி சண்டை போடுகிறதா என்று பார்க்கிற பரிசோதனைதான் “கிராஸ்
மேட்சிங்” என்று அழைக்கப்படுகிறது. (ஒருவேளை பரிசோதனை செய்து கொண்டிருக்கும்
போது சண்டை போடாமல், மனிதர்களைப் போல அவர்களுடைய அணுக்களும்
அப்புறமாகச் சண்டை போட்டால் என்ன செய்வது என்றெல்லாம் கேள்வி கேட்கக்கூடாது.
அப்புறம் புதுசா ஆராய்ச்சி பண்ணவேண்டி வரும்.)
இப்படி, எவ்வளவு எமர்ஜென்சியாக
இருந்தாலும் எப்படியும் கிராஸ் மேட்சிங் பார்க்கத்தான் போகிறார்கள். இந்தப்
பரிசோதனை செய்யாமல் இரத்தம் ஏற்றப் போவதில்லை. இதற்காக பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பாக
அதுவும் பள்ளியில் சேர்க்கப் போகும் போதே இரத்த வகைப் பரிசோதனை எதற்கு அவசரமாகச்
செய்கிறார்கள்? தேவையில்லைதானே?
கல்வியைப் புதிதாகக் கற்கத் துவங்கும் போது ஆய்வுக்
கூடங்களுக்குப் போய் ஆசீர்வாதம் பெற வேண்டியிருக்கிறதா? அல்லது இப்போது இருக்கும் கல்வி முறையின் வழியே மருத்துவமனைகளுக்கும்,
ஆய்வுக்கூடங்களுக்கும் எப்படியும் செல்ல வேண்டியிருக்கும் என்பதை
உணர்த்துவதற்காகவா?
இப்படி தேவையில்லாமல் இரத்த வகை பார்க்க வேண்டிய
அவசியமில்லை. பெரும்பாலோருக்கு அவர்களுடைய வாழ்நாள் முழுவதுமே இரத்த வகையை அறிந்து
கொள்ள வேண்டிய அவசியம் இருக்காது.
இரத்த வகையில் இன்னும் ஒரு செய்தி மிச்சம் இருக்கிறது.
எதற்காக கிராஸ் மேட்சிங் பார்க்கிறார்கள்? என்று
பார்த்தோம். ஒரே வகையை, ஒரே பிரிவைச் சேர்ந்த இரத்தம் கூட பல
வேளைகளில் சேராமல் போக வாய்ப்பிருக்கிறது என்பதால்தான்.
அதெப்படி ஒரே இரத்தம் சேராமல் போகும்?
விஞ்ஞானிகள் பல ஆண்டுகளாக முயன்று இக்கேள்விக்கு பதில்
கண்டுபிடித்திருக்கிறார்கள். இந்தக் கருவிகள் உள்ளதை அப்படியே காட்டிவிட்டுப்
போய்விடும். அவை பதில் சொல்வதில்லை. விஞ்ஞானிகள்தானே பதில் தேட வேண்டியிருக்கிறது.
நீங்கள் பி. பாலிடிவ் என்று வைத்துக் கொள்வோம். உங்கள்
குடும்பம் பாரம்பரியமாக சைவ உணவே சாப்பிட்டு வந்திருக்கிறது என்றால், அதே பி. பாஸிடிவ் இரத்தம் உள்ள இன்னொருவர் பாரம்பரியமாக அசைவம்
சாப்பிட்டிருந்தால் இருவருடைய இரத்தமும் சேராமல் போக வாய்ப்பிருக்கிறது.
(பாரம்பரியமாக சைவமாக இருந்து அசைவத்திற்கு மாறினால், அல்லது
பாரம்பரியமாக அசைவமாக இருந்து சைவத்திற்கு மாறினால் அவர்கள் இரத்தம் சேருமா?
என்று குறுக்கே கேள்வி கேட்கக்கூடாது. அதெல்லாம் அப்புறம்
கண்டுபிடிப்பார்கள்) இப்படி ஒருவரின் உணவு முறை கூட இரத்தம் ஏற்றுவதற்கு தடையாக
இருக்கும் என்று கண்டுபிடிக்கப்பட்டிருக்கிறது. எமர்ஜென்ஸியை எதிர்பார்த்து பத்து,
இருபது ஆண்டுகளுக்கு முன்பே இரத்தத்தைப் பரிசோதிக்கும் நாம் இந்த
உணவு வகையையும் சேர்த்து குறித்து வைத்துக் கொண்டால் நல்லதுதானே? எப்படி குறித்து வைப்பது?
ஏற்கனவே உள்ள இரத்தப் பிரிவுகள்:
இப்படி உள்ள இரத்தப் பிரிவுகளின் பெயர்களோடு உணவு வகையையும்
சேர்த்து விடலாம்.
இரத்தப் பிரிவையும், அதன்
வகையையும் எப்போது அறிந்து கொண்டாலும் அது தனியாகப் பயன்படப் போவதில்லை.
உண்மையிலேயே அப்படிப் பயன்படும் சூழல் இருந்து, அது வந்தால்
அப்போது பார்த்துக் கொள்ளலாம் இல்லையா?
இலவசப் பரிசோதனைகள் என்றோ, சும்மா இரத்த வகையைத் தெரிந்து கொள்வோம் என்றோ ஆய்வுக்கூடங்களுக்குப் போக
வேண்டிய அவசியமில்லை.
உடல் தொந்தரவுகள் ஏற்படும் போதும், உதவி தேவைப்படும் போதும் தான் மருத்துவரிடம்
போகலாம். பிற சந்தர்ப்பங்களை தவிர்த்து விடுவது உடல் நலனையும், மனநலனையும் பாதுகாக்கும் வழிகளாகும்.
வாங்க... நாங்க இருக்கோம்...
இதுவரை நாம் பார்த்ததன்
அடிப்படையில் மருத்துவ ஆய்வுக்கூடங்களில் நடப்பவற்றை மூன்று விதமாகப் பிரிக்கலாம்.
ஒன்று: ஆய்வுக்கூடங்களில் இருந்து மருத்துவர்களுக்கு
வழங்கப்படும் பெருந்தொகை பரிசோதனைகளை உண்மையிலேயே செய்வதற்கு தடையாக இருக்கிறது.
பரிசோதனைக்கு ஆகின்ற செலவுகளை விட பல நேரங்களில் மருத்துவரின் பகிர்வுத் தொகை
அதிகமாக இருக்கிறது. இந்த வியாபாரத்தின் அடிப்படையில் தேவையில்லாமல் எல்லா
நோயாளிகளும் பரிசோதனைக்குப் பரிந்துரைக்கப் படுகின்றனர்.
இரண்டு: யூக முடிவுகள். ஒரு பரிசோதனையின் முடிவுகளைக்
கொண்டு மற்ற முடிவுகளை கணக்கின் அடிப்படையில் வழங்குவது. இதற்கு உடலின் இயல்பை, மாற்றத்தை ஏற்காத மருத்துவக் கோட்பாடுகளும் ஒரு காரணம்.
மூன்று: துல்லியமான பரிசோதனை முடிவுகள் எப்போதுமே
சாத்தியமில்லை. ஏனெனில் உடல் ஒவ்வொரு நிமிடமும் மாறுதலுக்கு உட்பட்டது. இரத்த
அணுக்களின் எண்ணிக்கை ஆனாலும் சரி, இரத்தத்தில்
கலந்துள்ள பிற பொருட்களாக இருந்தாலும் சரி, ஹார்மோன்களாக
இருந்தாலும் சரி அவை புறச்சூழல், உடற்சூழல் போன்ற
காரணங்களால் மாறுதலுக்கு உட்பட்டவை. உடலின் தேவையும், நாம்
உண்ணும் உணவுகளும் உடற்சூழலை தீர்மானிக்கின்றன. பருவ கால மாற்றங்கள், இரத்த மாதிரிகளை ஆய்வகங்கள் நடத்தும் விதம் போன்றவை புற மாற்றங்களை
ஏற்படுத்துகின்றன.
நம் உடலில் ஏற்படும் சின்ன சின்ன உணர்ச்சிகளை, அறிகுறிகளை புறந்தள்ளிவிட்டு கருவிகளின் கணிப்பின் மூலமும், கற்பனை கணக்குகளின் மூலமும் அறிவிக்கப்படும் பரிசோதனை முடிவுகளை மட்டும்
வைத்துக் கொண்டு உடல் ஆரோக்கியத்தை எப்போதும் தீர்மானிக்க முடியாது. அதை
மீட்டெடுக்கவும் முடியாது.
மேற்கண்ட உண்மைகளையும், ஆய்வுகளின்
குழப்பங்களையும் மனதில் கொள்ள வேண்டும். எல்லா நோய்களையும் தீர்மானிக்கிற சர்வரோக
பரிசோதகராக ஆய்வுக்கூடங்களை நம்ப வேண்டியதில்லை.
இப்படிப்பட்ட உயர் தொழில்நுட்ப ஆய்வுக்கூடங்களையும், உயர் மருத்துவத்தையும் உலகிற்கு வழங்கிக் கொண்டேயிருக்கும் அமெரிக்காவில்
ஆரோக்கியத்தின் நிலை என்ன?
அமெரிக்காவோடு சேர்த்து உலகின் பெரும் பணக்கார நாடுகளின்
எண்ணிக்கை பதினான்கு. இதில் நோய்களும், மரணங்களும்
அதிக அளவில் நடைபெறும் நாடு எது தெரியுமா? அமெரிக்கா தான்.
அதிக எண்ணிக்கையில் மருத்துவர்களையும், மருத்துவ தொழில்நுட்பத்தையும் கொண்ட அமெரிக்கா ஆரோக்கிய வரிசை பதினான்கில்
பதிமூன்றாவது இடத்தில் இருக்கிறது.
“நோயறியும் தொழிலே மக்களைக் கொல்லும் பெரும் காரணியாகி
வருகிறது” என்று குற்றம் சாட்டுகிறார் பிரிட்டிஷ்
மெடிகல் ஜர்னலில் டாக்டர். ரிச்சட் ஸ்மித்.
திரும்பிய திசைகளில் எல்லாம் பயமுறுத்தல்கள்.
மருத்துவத்தின் பெயரால் நடத்தப்படும் அச்சுறுத்தல்கள். நோய்களைப் பற்றிய
பயத்திலிருந்து நம்மை இரட்சிப்பதாக பன்னாட்டு வியாபாரிகள் பொருளாதார வேட்டைக்காக
நம்பவைக்கிறார்கள்.
அறிவியலின் பெயரால் உலக மக்களின் மீது தொடுக்கப்படும்
வணிகத் தாக்குதல்களை முறியடிக்க ஒவ்வொருவருக்கும் அறிவு அவசியம். அது சொந்த
மண்ணிலிருந்து முளைத்து, பன்முகப் பார்வை கொண்ட அறிவாக
இருந்தால்தான் மனித இனத்தின் ஆரோக்கியத்திற்கு வழிவகுக்கும்.
குணமடைதல் என்ற அற்புதமான சொல்லை நோயிலிருந்து விடுபடுதலைக்
குறிக்க தமிழில் பயன்படுத்துகிறோம். இதற்கு வெறும் உடல்நலம் என்பது பொருளா? இல்லையே. குணம் என்பது மனிதனின் இயல்பு. மனதின் ஒழுக்கம்.
.
மருத்துவ உலகம் குணமடையட்டும்.
மக்கள் நோய்களில் இருந்து விடுபடுவார்கள்.
இந்த புத்தகத்தை இ-புத்தக வடிவில் பதிவிறக்கம் செய்து கொள்ள விரும்பினால் இந்த 👇 முகவரிக்கு செல்லுங்கள்.
இதுவரை நான் ஆரோக்கியம் தொடர்பாக எழுதிய / வெளியிட்ட பகிர்ந்துகொண்ட அனைத்து இ-புத்தகங்களையும் பதிவிறக்கம் செய்துகொள்ள இந்த 👇Google Drive லிங்கிற்கு செல்லுங்கள்.
இப்படிக்கு,
விழிப்புணர்வு வினீத்
கற்போம் கற்பிப்போம்!
நல்லதே நினைப்போம் நல்லதே நடக்கட்டும்!
