வேக்ஸின் கொடுப்பது காட்டுமிராண்டித்தனமான பழக்கம். வேக்ஸினானது ஓர் அசிங்கம். ஓர் அசிங்கம் இன்னொரு அசிங்கத்தை நீக்கும் என்று நம்புவது முட்டாள்தனமானது.
- மகாத்மா காந்தி (A Guide to Health என்ற தனது நூலில்)
(இந்த A Guide to Health புத்தகத்தை இ-புத்தக வடிவில் பதிவிறக்கம் செய்து கொள்ள விரும்பினால் இந்த 👇 Telegram முகவரிக்கு செல்லுங்கள்.)
வேக்ஸினா டாக்ஸினா
உங்கள் குழந்தைக்கு ஏதாவது காய்ச்சல், சளி வந்து காட்டுவதற்காக குழந்தை நல மருத்துவரிடம் தூக்கிக்கொண்டு போனால் அவர் கேட்கும் முதல் கேள்வி: தடுப்பூசியெல்லாம் போட்டாச்சா என்பதுதான். அதைத் தெரிந்துகொண்ட பிறகுதான் அவர் ‘ட்ரீட்மென்ட்’டை ஆரம்பிப்பார். ஏன்? அவை அவ்வளவு முக்கியம் என்று அவர் சொல்லாமல் சொல்கிறார்.
‘வேக்ஸின்’ என்று சொல்லப்படும் தடுப்பு மருந்துகளும் ஊசிகளும் நவீன வாழ்வின் தவிர்க்கமுடியாத, அத்தியாவசியமான அம்சங்களாகிவிட்டன. பத்து குழந்தைகளில் ஒன்பது குழந்தைகளுக்கு தடுப்பூசிகள் போடப்படுகின்றன. சொட்டு மருந்துகள் வாய்க்குள் விடப்படுகின்றன. பெற்றோரின் விருப்பத்துடன். பெற்றோரின் அனுமதியுடன். பெற்றோரின் உதவியுடன். பெற்றோர் ஏன் விரும்புகிறார்கள்? இது என்ன கேள்வி? குழந்தையின் ஆரோக்கியம் முக்கியமல்லவா? போலியோ சொட்டு மருந்து கொடுத்தால் போலியோ வராமல் தடுத்துவிடலாம் அல்லவா? பிசிஜி போட்டால் டிபி வராமல் தடுத்துவிடலாம் அல்லவா? பிசிவி போட்டால் நிமோனியா வராமல் தடுத்துவிடலாம் அல்லவா? எம்.எம்.ஆர். போட்டால் பொன்னுக்கு வீங்கி, புட்டாளம்மை போன்றவை வராமல் தடுத்துவிடலாமல்லவா?
ஆம். குழந்தை பிறந்தது முதல் ஆறு வாரத்தில், ஒன்பது மாதத்தில், ஒரு ஆண்டு கழித்து - இப்படி காலக்கிரமப்படி போட வேண்டிய மருந்துகள், ஊசிகளின் பட்டியல் இருக்கத்தான் செய்கிறது. நீங்கள் ‘வேக்ஸின்’ கொடுத்துவிட வேண்டும் என்ற முடிவெடுத்து குழந்தையை டாக்டரிடம் காட்டப்போனால் போதும், மற்ற முடிவுகளை அவரே எடுத்துக்கொள்வார். என்ன ஊசி போட்டார், என்ன மருந்து கொடுத்தார் என்று உங்களிடம் சொல்லலாம். ஆனால், காட்டமாட்டார். சொல்வது வேறு, காட்டுவது வேறு அல்லவா? (அது ஒரு பத்து பக்கங்களுக்கும் மேல் இருக்கும் ஒரு சமாசாரம். அதில் Contraindications என்ற பெயரில் விளைவுகளைப் பட்டியலிட்டிருப்பார்கள். சொறி, காய்ச்சல், மயக்கம், அரிப்பு, சிவந்துபோதல், டிபி வருதல் என எல்லாம் அதில் போட்டிருக்கும்).
சில பெரிய மருத்துவமனைகளில் குழந்தை பிறந்தவுடன் டாக்டர்களோ அல்லது அவர்களின் உத்தரவின் பேரில் செவிலியர்களோ தடுப்பூசி போட்டுவிடுகிறார்கள். அதற்கான அனுமதியைக்கூட பெற்றோரிடம் கேட்பதில்லை. ஒருவேளை பிரசவத்துக்காக சேர்க்கும்போதே அந்தப் படிவத்தில் அந்த விஷயமும் இருக்குமோ என்னவோ. அதற்கும் சேர்த்துக் கையெழுத்து வாங்கிக்கொள்கிறார்களோ என்னவோ. மேஜை மீது வைக்கப்பட்ட குழந்தை வீர் வீர் என வலியில் விறைக்க விறைக்க தடுப்பூசி குத்துவதைப் பார்ப்பதைப்போல ஒரு கொடுமை கிடையாது!
உண்மையிலேயே தடுப்பு மருந்துகள் கொடுப்பது, தடுப்பூசிகள் போடுவதெல்லாம் சரியா என்று யாரும் யோசிப்பதில்லை. ஆனால் நாம் யோசிக்க வேண்டும். ஏனெனில் இது நம் உயிரைவிட மேலான குழந்தைகளின், நனவான நம் வண்ணக் கனவுகளின், உயிருள்ள கவிதைகளின் உயிர் சம்பந்தப்பட்டது.
நான் பள்ளிக்கூடப் பையனாக இருந்த காலகட்டத்தின் ஒரு பகுதி எனக்கு இன்னும் நினைவில் இருக்கிறது. ஏனெனில், அது மறக்கமுடியாத ஒரு ‘ஹாரர் ஷோ’! என்னை வலிக்க வலிக்க, துடிக்கத் துடிக்க வைத்த கணங்கள் அவை. அப்போது எனக்கு என்ன வயது என்றுகூட நினைவில் இல்லை. ஆனால் என் தாய்மாமா ஒருவர் நான் அசைந்துவிடாதவாறு என்னைத் தூக்கி இறுக்கமாகப் பிடித்துக் கொண்டிருந்தார். நான் கைகால்களை உதறி, கதறிக் கொண்டிருந்தேன். ஏன்? என் கையில் அம்மை குத்திக் கொண்டிருந்தார்கள். அதாவது, அம்மை நோய் வராமல் தடுப்பதற்கான ஏற்பாடாம். ஆனால் அது ஊசியல்ல. ஊசியெல்லாம் நவீன காலத்தின் ஆயுதங்களாகும். அப்போதெல்லாம் கற்கால ஆயுதங்கள்தான்.
அடுப்பூதும் குழல் மாதிரி எதையோ நீளமாக எடுத்து என் தோள்பட்டைக்குக் கீழே கையின் சதைப்பகுதியில் வைத்து, சுவரில் ’ட்ரில்லிங்’ பண்ணுவது மாதிரி, நான் கதறக்கதற திருகிக் கொண்டே இருந்தார்கள். நெருப்பை வைத்து தீய்ப்பதுபோல் இருந்தது. இரண்டு கைகளிலும் தீத்திருகல்கள். இன்னும் அந்தத் தழும்புகள் என் கைகளின் மேல்புறம் உள்ளன. அவை நிரந்தரமான தன்மை கொண்டவை. என் உடல் இருக்கும்வரை அதைப் பார்க்கலாம். கொழுந்துவிட்டு எரியும் என் கடந்த காலம் அது!
அதனால் எனக்கு என்ன நன்மை ஏற்பட்டது? ஒன்றுமில்லை. தீமைதான் ஏற்பட்டது. கடுமையான காய்ச்சல் வந்து அவதிப்பட்டேன். என் தாய்மாமாவை என்னால் வாழ்நாள் முழுவதும் மன்னிக்கவே முடியவில்லை. அன்று அம்மை குத்தியவர்கள் மீது ஏற்பட்ட அச்சம் நான் உயர்நிலைப் பள்ளியில் படித்த காலம் வரை இருந்தது. உயர்நிலைப் பள்ளிக்கு தடுப்பூசி போடுபவர்கள் வந்தால் நான் உடனே சுவரேறிக் குதித்து ஓடிவிடுவேன்! க்ளாஸ் லீடர், கோஎஜுகேஷன் வகுப்பு என்றெல்லாம் பார்க்காமல், கொஞ்சம்கூட வெட்கமே இல்லாமல் ஓடிப்போவேன்! வெட்கப்பட்டால் உயிர் தப்ப முடியுமா என்ன?!
தெய்வாதீனமாக அந்த அம்மை தடுப்புக் குத்தலால் நான் சாகாமல் பிழைத்துக்கொண்டேன். அதனால்தானோ என்னவோ இப்போது உங்களுக்காக, உங்கள் குழந்தைகளுக்காக இதை எழுதிக் கொண்டிருக்கிறேன். சரி, அப்படியானால் நான் என்ன சொல்ல வருகிறேன்? வேக்சினேஷன் என்று அறியப்படும் நோய்த்தடுப்பு மருந்துகள் மற்றும் ஊசிகளெல்லாம் போடக்கூடாதென்று சொல்லவருகிறேனா?
ஆமாம். ஏன்? ஏன் என்பதற்கான என் பதிலைத் தெரிந்துகொள்ளும் முன் தடுப்பு மருந்துகள் என்ன செய்கின்றன என்று தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். தடுப்பு மருந்துகளுக்குள்ளே என்னென்ன இருக்கின்றன என்று தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். தெரிந்துகொள்வோமா? வாருங்கள்.
வேக்ஸின்களுக்கு உள்ளே இருப்பது என்ன?
கிருமிகளால் நமக்கு நோய் வராமல் தடுப்பதற்கு வேக்ஸின்கள் கொடுக்கப்படுகின்றன என்கிறது மருத்துவ உலகம். கிருமிகளைப் பற்றி இப்போதுதான் தெரிந்துகொண்டோம். கிருமிகள் தீமை செய்வதில்லை என்பதால் வேக்ஸினேஷன் வேண்டாம் என்று சொல்ல வருகிறேனா? அப்படியில்லை. வேக்ஸின்களில் என்ன இருக்கிறது என்று தெரிந்துகொண்டால் ஆச்சரியப்படுவீர்கள். அதிர்ச்சியும் அடையலாம்.
சமீபத்தில் எனக்கு ஒரு பேரனும் ஒரு பேத்தியும் பிறந்தார்கள். அவர்களுக்குத் தடுப்பூசியோ மருந்தோ கொடுக்கவேண்டாம் என்றும், அதற்கான காரணங்களையும் விவரமாக என் மருமகனுக்கும் மகளுக்கும் எடுத்துச் சொன்னேன். அவர்கள் புரிந்துகொண்டார்கள். என் பேரக் குழந்தைகளுக்கு வேக்ஸின்கள் கொடுக்கப்படவில்லை. அவர்கள் புரிந்துகொண்டதை நீங்களும் புரிந்துகொள்ள வேண்டும் என்று ஆசைப்படுகிறேன். உங்களுக்கு எதை விரும்புகிறீர்களோ, அதைப் போன்றதையே அடுத்தவருக்கும் விரும்புங்கள் என்று நபிகள் நாயகத்தின் பிரபலமான நபிமொழி ஒன்றுண்டு. என் பேரக் குழந்தைகளுக்கு நான் என்ன செய்தேனோ அதையே இவ்வுலகக் குழந்தைகள் அனைவருக்கும் செய்ய விரும்புகிறேன்.
அப்படியானால் வேக்ஸின்களில் என்னதான் உள்ளது?
எந்த நோயைத் தடுப்பதற்காக அது கொடுக்கப்படுகிறதோ அந்த நோயை உண்டாக்கும் என்று நம்பப்படுகிற கிருமியைத்தான் அந்த மருந்து அல்லது ஊசி மூலம் குழந்தைக்கு உள்ளே அனுப்புகிறார்கள்! நன்றி கலந்த வணக்கம் என்று சொல்வது மாதிரி அதிர்ச்சி கலந்த உண்மை இதுதான்!
இன்னும் கொஞ்சம் விவரமாகவே சொல்கிறேனே. உதாரணமாக, போலியோ நோயை உண்டாக்கும் கிருமிகளைத்தான் போலியோ சொட்டு மருந்துக்குள் வைத்து வாய்க்குள் அனுப்புகிறார்கள். நல்லவேளை, கிருமி ராட்சசனை அனுப்பாமல், மிகவும் பலவீனப்படுத்தப்பட்ட கிருமிக் குழந்தையை மட்டுமே அனுப்புகிறார்கள். புரியவில்லையா? கிருமியின் வீரியத்தையெல்லாம் குறைத்து, அது குற்றுயிரும் கொலையுயிருமாக (இது சரியா?) இருக்கும்போது அதை உள்ளுக்கு அனுப்புகிறார்கள். ஏன்?
இந்தக் கேள்விக்கான பதிலை டாக்டர் ஃபசுலுர் ரஹ்மான் மிக அழகாக ஒரு உரையாடல் மூலம் ‘நீங்களும் ஆங்கில மருத்துவராகுங்கள்’ என்ற தன் நூலில் சொல்கிறார். அதை அப்படியே இங்கே தருகிறேன். நீங்களே படித்துப் பாருங்கள்.
“உங்களிடம் கிருமிகள் இருக்கின்றன என்று ஆங்கில மருத்துவர்கள் பயமுறுத்துகிறார்கள். நீங்கள் ஆங்கில மருத்துவர்களைக் குற்றவாளிக்கூண்டில் ஏற்றி நிறுத்துங்கள். இப்பொழுது கேளுங்கள். நீங்கள் கேட்கக்கூடிய கேள்விகளும், அவர்களின் பதில்களும் இவ்வாறு தான் அமையும்.”
கேள்வி: எங்கள் உடலில் நோய்க்கிருமிகள் இருக்கின்றன என்று கூறுகிறீர்களா?பதில்: ஆம்கேள்வி: அதனால் தவறு என்ன?பதில்: அது நோய்களை உருவாக்கும்கேள்வி: எது நோய்களை உருவாக்கும்?பதில்: ஒவ்வொரு நோய்க்கிருமியும் ஒரு குறிப்பிட்ட நோயை உருவாக்கும். உதாரணமாக டி.பி. கிருமிகள் டி.பி. நோயை உருவாக்கும். மஞ்சள்காமாலை கிருமிகள் மஞ்சள் காமாலையை உருவாக்கும்.கேள்வி: டி.பி. நோயிலிருந்து எப்படி பாதுகாத்துக்கொள்வது?பதில்: டி.பி. நோயை உருவாக்கக்கூடிய அதே நோய்க்கிருமிகளைக் கொடுக்க வேண்டும்கேள்வி: மஞ்சள்காமாலை நோயிலிருந்து எப்படி பாதுகாத்துக்கொள்வது?பதில்: மஞ்சள்காமாலையை உருவாக்கக்கூடிய அதே நோய்க்கிருமிகளை உடலுக்குள் செலுத்த வேண்டும்.கேள்வி: நோய்க்கிருமிகளை உடலுக்குள் செலுத்துவதனால் என்ன பலன்?பதில்: உங்கள் உடலில் குறிப்பிட்ட நோய்க்கு எதிரான நோய் எதிர்ப்பு சக்தி உருவாகும்.கேள்வி: நோய்க்கு எதிராக எதிர்ப்பு சக்தி உருவாகுமா? அல்லது நோய்க்கிருமிகளுக்கு எதிராகவா?பதில்: மன்னிக்கவும். நோய்க்கிருமிகளுக்கு எதிராகத்தான்.கேள்வி: நோய்க்கிருமிகளை எவ்வாறு கொடுப்பீர்கள்? நோய்க்கிருமிகள் நோயை உருவாக்கும் என்றும் கூறுகிறீர்களே? நோய்களுக்குக் காரணம் நோய்க்கிருமிகள்தான் என்று கூறுபவர்களும் நீங்கள் தானே?பதில்: ஆம். நோய்களுக்குக் காரணம் நோய்க்கிருமிகள்தான்.கேள்வி: பிறகு, ஏன் நோய்க்கிருமிகளைத் தடுப்பூசி என்ற பெயரில் உடலுக்குள் செலுத்துகிறீர்கள்? அது நோய்களை உருவாக்காதா?பதில்: உங்கள் கேள்வி சரிதான். நாங்கள் நோய்க்கிருமிகளை அதே வீரியத்தில் கொடுப்பதில்லை. அதனுடைய வீரியத்தை குறைத்துத்தான் நாங்கள் கொடுக்கிறோம். ஆகவே, அது நோயை ஏற்படுத்தக்கூடிய திறன் பெறாததாகத்தான் இருக்கும்.கேள்வி: நோயை உருவாக்கக்கூடிய திறன் பெறாத ஒரு நோய்க்கிருமி நமக்கு நோயைத் தோற்றுவிக்காது இல்லையா?பதில்: ஆம். நோயைத் தோற்றுவிக்காது.கேள்வி: நோயைத் தோற்றுவிக்காத, பலவீனமான, ஏறக்குறைய இறந்துவிட்ட ஒரு கிருமிக்கு எதிராக நோய் எதிர்ப்புசக்தி எவ்வாறு உருவாக முடியும்? அதுதான் நோயையே தோற்றுவிக்க முடியாதே? பிறகு எப்படி நோய் எதிர்ப்பு சக்தி உருவாகும்? நோய் என்பது கிருமிகள் வீரியத்துடன் இருந்தால்தான் உருவாகும். அந்த வீரியமிக்க கிருமிகளுக்கு எதிராகத்தான், வீரியமிக்க நோய் எதிர்ப்பு சக்தியும் உருவாக முடியும். அதைப் போன்றே வீரியம் குறைந்த மிக பலவீனமான நோய்க்கிருமிக்கு எதிராக, அதே அளவுக்கு பலவீனமான, எந்தத் திறனும் இல்லாத, மிகவும் வீரியம் குறைந்த எதிர்ப்பு சக்தியே உருவாகும். இதற்கு உங்கள் பதில் என்ன? அதாவது, நீங்கள் கொடுக்கும் எந்த ஒரு தடுப்பு ஊசிக்கும், மருந்துகளுக்கும் எந்த சக்தியும் கிடையாது. அப்படித்தானே?பதில்: என்ன கற்றுக் கொடுக்கப்பட்டதோ அதைத்தான் நாங்கள் கூற முடியும். எங்கள் மருத்துவர்களைக் கலந்து ஆலோசிக்க வேண்டும். உங்கள் கேள்வியில் உண்மை இருக்கிறது. இதற்கான பதில் இப்போது எங்களிடம் இல்லை என்பதையும் உணர முடிகிறது.கேள்வி: சுய உணர்வும், சுய சிந்தனையும் இல்லாமல் எப்படி ஒரு மருத்துவம் மனிதர்களுக்கு நன்மையை பயக்க முடியும்?பதில்: மருத்துவப் புத்தகங்களில் என்ன எழுதியிருக்கிறதோ, அதைத்தான் நாங்கள் கூறுகிறோம்.கேள்வி: அதைத்தான் நீங்கள் செய்யவும் செய்வீர்களா?பதில்: நாங்கள் ஏவப்பட்ட பிரகாரம் செய்கிறோம்.கேள்வி: உங்களுடைய ஆங்கில மருத்துவத்தில் இவ்வளவு தவறுகளும், நம்பிக்கைக்குக் தகுதியில்லாத விஷயங்களும் இருந்தால் கூடவா நீங்கள் அதை மக்களிடம் பிரயோகிப்பீர்கள்? நியாயமாக நீங்கள் கூறுங்கள். அதைச் செய்யலாமா? செய்யக்கூடாதா?பதில்: செய்யக்கூடாதுதான்.கேள்வி: இப்போது மஞ்சள்காமாலை நோய்க்குத் தடுப்புக் கிருமிகள் ஊசிகள் மூலமாகச் செலுத்துகிறோம் என்று செய்துகொண்டிருக்கும் செயலைச் செய்யலாமா?பதில்: கூடாதுதான்.கேள்வி: டி.பி. நோய்களிலிருந்து காப்பாற்றுவதற்காக டிபி நோய்க் கிருமிகளை வைத்திருக்கிறோம் என்று கூறுகிறீர்களே, அது டி.பி.யைத் தடுக்கும் என்று இனியும் நீங்கள் கூறுவீர்களா?பதில்: கூற முடியாதுதான்.கேள்வி: போலியோவை இவ்விதமே உங்களால் தடுக்க முடியுமா?பதில்: உங்களுடைய கேள்விகளுக்கு அடிப்படையில் எங்களிடம் இப்போதைக்கு பதில் இல்லை.
இவ்விதமாகச் செல்கிறது அந்த கற்பனை உரையாடல். அதன் மூலமாக ஒரு உண்மையை மிகத் தெளிவாக நமக்கு டாக்டர் ஃபசுலுர் ரஹ்மான் விளக்குகிறார். ஒவ்வொரு வேக்ஸினுக்குள்ளும் அந்த நோயை உண்டாக்கும் கிருமிகள்தான் வீரியமற்ற தன்மையில் நம் உடலுக்குள் அனுப்பப்படுகின்றன.
இதுமட்டுமல்ல. தடுப்பு மருந்து மற்றும் ஊசிகளுக்குள் கிருமி மட்டுமில்லை. அவை எப்படி தயாரிக்கப்படுகின்றன என்ற விவரத்தைக் கொஞ்சம் விளக்கினால் உங்களுக்கு வாந்தி வரலாம். அப்படி என்ன அசிங்கம் உள்ளது? ஆமாம். அசிங்கம்தான் உள்ளது. மகாத்மா காந்தி மிகச் சரியாகத்தான் வேக்ஸின்களை அசிங்கம் என்று கூறியிருக்கிறார். உதாரணமாக அம்மை வராமல் தடுக்கும் அம்மை நோய்த் தடுப்பு மருந்து எப்படித் தயாரிக்கப்படுகிறது தெரியுமா?
மனிதர்களுக்கு ஏற்படும் அம்மைக் கொப்புளங்களிலிருந்து வரும் சீழை எடுத்துப் பாதுகாப்பார்கள். இந்தச் சீழை பசுக்களுக்கு செயற்கையான காயங்களை ஏற்படுத்தி அந்தப் புண்களுக்குள் செலுத்துவார்கள். இப்புண்களின் வழியே அதிகமான சீழ் பிடித்து அது வெளியேறத் தொடங்கும். பசுக்களின் சீழை எடுத்து அதோடு சில ரசாயனங்களைக் கலந்து அம்மை மருந்து தயாரிக்கப்படுகிறது.
அடுத்தது போலியோ சொட்டு மருந்து தயாரிப்பு. போலியோவை ஏற்படுத்துவதாக நம்பப்படும் கிருமிகள் குரங்குகளின் சிறுநீரகத்தில் ஊசி மூலம் ஏற்றப்படுகிறது. சிறுநீரகச் சூழலிலேயே இந்தக் கிருமிகள் வளர்த்தெடுக்கப்பட்டு பின்னர் போலியோ சொட்டு மருந்தாகத் தயாரிக்கப்படுகிறது.
இப்படி மருந்து தயாரிக்கப் பயன்படுத்தப்படும் குரங்குகள் உரிய சோதனைகளுக்குப் பிறகுதான் தேர்வு செய்யப்படுகின்றன. என்றாலும், பரிசோதனைகளின் மூலமே வரப்போகிற அல்லது வெளிப்பட்டுக் கொண்டிருக்கும் நோய்கள் அனைத்தையும் கண்டுபிடித்துவிட முடியாது. இவ்வாறு 1950-களில் பரிசோதிக்கப்பட்ட குரங்குகளில் சிமியன் வைரஸ் 40 (SV 40) என்ற கிருமி பாதித்திருந்த விஷயம், மருந்துகள் தயாரிக்கப்பட்ட பிறகுதான் தெரியவந்தது. சொட்டு மருந்தின் மூலம் பரவும் இந்த வகை தாக்கத்தால், பல வருடங்கள் கழித்து மூளை, கல்லீரல், நுரையீரல் போன்ற பகுதிகளில் புற்று நோய் உருவாகவும் வாய்ப்புள்ளதாக ஆய்வாளர்கள் தெரிவிக்கின்றனர். (தடுப்பூசி வெளிப்படும் உண்மைகள்).
(இந்த 'தடுப்பூசி வெளிப்படும் உண்மைகள்' புத்தகத்தை இ-புத்தக வடிவில் பதிவிறக்கம் செய்து கொள்ள விரும்பினால் இந்த 👇 Telegram முகவரிக்கு செல்லுங்கள்.)
சீழ், பசு, குரங்கு வழியாக மனிதர்களுக்கு! அதுவும் நம் அன்புப் பிஞ்சுக் குழந்தைகளுக்கு! இதனால்தானோ என்னவோ ஒரு மருத்துவரிடம் வேக்ஸின்கள் பற்றிப் பேசுவதும் ஒரு கசாப்புக் கடைக்காரரிடம் சைவ உணவு பற்றிப் பேசுவதும் ஒன்று என்று சொன்னார் பெர்னார்ட் ஷா!
சரி, இப்படி கொடுக்கப்படும் வேக்ஸின்கள் உண்மையிலேயே நோயைத் தடுக்குமா? அல்லது நோயை உண்டாக்குமா? அல்லது வேறு பிரச்னைகளை ஏற்படுத்துமா?
பார்க்கத்தானே போகிறோம்…
வேக்ஸின் விளைவுகள்
தடுப்பு மருந்துகளுக்குள் பல அசிங்கமான சமாசாரங்களும் ரசாயனங்களும் கலக்கப்படுகின்றன என்பதுவரை பார்த்தோம். அதைப்பற்றி விழிப்புணர்வு வந்துவிட்டது என்றே சொல்ல வேண்டும். மனசாட்சியுள்ள மருத்துவர்களும் மெள்ள மெள்ள கேள்வி கேட்க ஆரம்பித்துவிட்டனர். வேக்ஸின்கள் பற்றிய தங்கள் கருத்துகளை வெளிப்படையாகவும் துணிச்சலாகவும் சொல்ல ஆரம்பித்துவிட்டனர்.
வேக்ஸின்கள் உண்மையிலேயே வேலை செய்கின்றனவா? எந்த நோய்க்காக குறிப்பிட்ட வேன்ஸின் போடப்படுகிறதோ அந்த நோய் குழந்தைக்கு வராமல் அது தடுக்கிறதா? இந்தக் கேள்விக்கான பதில்கள் சமீபகால வரலாறு முழுவதும் கொட்டிக்கிடக்கின்றன. கொஞ்சம் பார்க்கலாமா?
வேக்ஸின்கள்தான் மருந்துக் கம்பனிகளின் முதுகெலும்பு. குழந்தைகள் எல்லோரும் அக்கம்பனிகளுக்கு வாழ்நாள் கஸ்டமர்கள் ஆகிவிட்டனர் என்கிறார் டாக்டர் ஷெர்ரி டென்பென்னி. இவர் அமெரிக்காவின் ஓஹையோ மாகாணத்தில் பணிபுரிபவர். வேக்ஸின்களால் குழந்தைகளுக்கு ’ஆட்டிஸம்’ (Autism) எனப்படும் மூளை வளர்ச்சிக் குறைவு நோய் ஏற்படுகிறது என்றும் இவர் கூறுகிறார். Saying No to Vaccines என்று ஒரு புத்தகமும் இவர் எழுதியிருக்கிறார்.
(Saying No to Vaccines புத்தகத்தை இ-புத்தக வடிவில் பதிவிறக்கம் செய்து படிக்க விரும்பினால் இந்த 👇 முகவரிக்கு செல்லுங்கள்.)
1853-ல் வேக்ஸின்கள் கட்டாயம் என்ற சட்டம் இயற்றப்பட்டதற்குப் பிறகுதான், மூன்று முறை கொள்ளைநோய்க்கு நாம் ஆளாகியிருக்கிறோம். 1857-ல் இருந்து 59-வரை பெரியம்மை வந்து 14,000 பேருக்கு மேல் இறந்திருக்கிறார்கள். 1853-ல் இருந்து 65-வரையிலும் கொள்ளைநோய் இறப்புகள் 20,000-மாக உயர்ந்தது. 1871-72-ம் ஆண்டுகளில் 44,800 பேர் இறந்துள்ளனர் என்கிறார் டாக்டர் வால்டர் ஆர். ஹாட்வென் MD MRCS MRCP. கிருமிகள் மூலமாக நோய்கள் பரவுகின்றன என்ற கருத்தை இவர் தீவிரமாக எதிர்ப்பவர். இங்கிலாந்தின் க்ளஸ்டர் மாகாணத்தில் பணிபுரியும் மருத்துவர் இவர்.
வேக்ஸின்கள் டைம் பாம் போன்றவை. அடுத்தது எப்போது நம் குழந்தைகளை ஊனமாக்கும் அல்லது கொல்லும் என்று தெரியாது என்கிறார் லாரி குக். அமெரிக்கரான இவர் www.stopmandatoryvaccines.com என்ற வலைத்தளத்தை உருவாக்கி, வேக்ஸின்களால் குழந்தைகள் எவ்விதமான பாதிப்புகளுக்கு உள்ளாகிறார்கள் என்ற விழிப்புணர்வை மக்களுக்கு ஏற்படுத்துவதில் மும்முரமாக இருக்கிறார்.
ஏற்கெனவே பெரியம்மை வந்து செத்த ஒருவரின் சீழை ஊசி மூலம் ஒரு குழந்தைக்குச் செலுத்துவதால் அது குணமடையும் என்று நம்புவது முட்டாள்தனமானது என்று கொதிக்கிறார் டாக்டர் வில்லியம் ஹோவர்டு ஹே. இவர் நியூயார்க் நகர மருத்துவர்.
பெரியம்மைக்கு வேக்ஸினேஷன் கொடுப்பதால் ரத்தப் புற்றுநோய் வருகிறது. இதை நாம் அனுபவத்தில் கண்டுகொண்டோம் என்று அடித்துக் கூறுகிறார் போலந்து நாட்டு மருத்துவப் பேராசிரியரான ஜூலியன் அலெக்சாண்டரோவிக்ஸ்.
மெக்ஸிகோ, ஹைத்தி, ஆப்பிரிக்கா ஆகிய நாடுகளில், உலக சுகாதார நிறுவனத்தின் சிபாரிசின் பேரில் அங்கிருந்த குழந்தைகளுக்குப் புட்டாளம்மைக்கான வேக்ஸின்கள் கொடுக்கப்பட்டன. ஆனால், அதிக அளவில் குழந்தைகள் இறந்துபோனதால் அதை இப்போது நிறுத்திவிட்டார்கள் என்கிறார் டாக்டர் ஆலன் கான்ட்வெல் MD. இவர் நியூயார்க்கில் உள்ள தோலியல் மருத்துவர்.
ஆட்டிஸம், அலர்ஜி, ஆஸ்துமா, கேன்ஸர் இப்படி எல்லாமே தடுப்பு மருந்துகள், ஊசிகள் போடப்பட்ட குழந்தைகளுக்கு வருகிறது என்று அடித்துக் கூறுகிறார் தடுப்பூசி ஆராய்ச்சியாளரான டாக்டர் டெட் கோரன். யூட்யூபில் அவரது நேர்காணலும் கிடைக்கிறது. குழந்தைகளுக்கு வேன்ஸின்கள் கொடுப்பதால் என்னென்ன தீமைகள் ஏற்படுகின்றன என்று அவர் அதில் விளக்குகிறார்.
“தடுப்பூசிகளின் காரணத்தால் உலகில் ஒருநாள் ரத்த ஆறு ஓடும். நாளைய டாக்டர்கள் அதிர்ச்சிக்குள்ளாகி, முறையான ஆராய்ச்சியும் இல்லாமல் எந்த ஒரு நன்மையும் இல்லாத விஷத்தை நம்முடைய பிஞ்சுக் குழந்தைகளின் உடலில் ஏற்றி 21-ம் நூற்றாண்டு வரை கொண்டுசென்றுவிட்டோம் என்று புலம்புவார்கள்” என்று அங்கலாய்க்கிறார் டாக்டர் டெட் கோரன்.
வேக்ஸின்களின் விளைவாக குழந்தைகளுக்கு ஆட்டிஸம் எனப்படும் மூளை வளர்ச்சிக் குறைபாடு ஏற்படுகிறது என்று சொன்ன இன்னொரு அமெரிக்க மருத்துவர் டாக்டர் ஜெஃப்ரி ப்ராட்ஸ்ட்ரீட். அவர் 2015-ம் ஆண்டு இறந்துகிடந்தார். அது தற்கொலை என்று சொல்லப்பட்டது. ஆனால், வேக்ஸின் விற்கும் மருந்துக் கம்பனிக்காரர்களால் அவர் கொலை செய்யப்பட்டார் என்று அவர் குடும்பத்தினர் கூறினர். அவருடைய மகனே ஆட்டிஸம் நோயால் பாதிக்கப்பட்டார். அவர் 15 மாதக் குழந்தையாக இருந்தபோது கொடுக்கப்பட்ட வேக்ஸின்தான் அவரது மூளை வளர்ச்சிக் குறைவுக்குக் காரணம் என்று சொன்ன டாக்டர் ப்ராட்ஸ்ட்ரீட், ஹோமியோபதி போன்ற மாற்று மருத்துவத்தை சிபாரிசு செய்தார்.
ஒவ்வொரு வேக்ஸினும் தீமையே விளைவிக்கிறது (Every Vaccine Produces Harm) என்ற தலைப்பில் ஒரு புத்தகமே எழுதினார் டாக்டர் ஆண்ட்ரூ மூல்டென் என்பவர்!
Dr. Andrew Moulden: Every Vaccine Produces Harm (ஒவ்வொரு வேக்ஸினும் தீமையே விளைவிக்கிறது - டாக்டர் ஆண்ட்ரூ மூல்டென்) புத்தகத்தை இ-புத்தக வடிவில் பதிவிறக்கம் செய்து படிக்க விரும்பினால் இந்த 👇 முகவரிக்கு செல்லுங்கள்.
“மனித வாழ்வின் விலைமதிப்பற்ற செல்வம் குழந்தைகள்தான். நாம் மிக அதிகக் கவனம் செலுத்தவேண்டியவர்களும் அவர்களே. தயவுசெய்து உங்கள் குழந்தைகளுக்குத் தடுப்பூசி போடுமுன் நன்கு ஆராய்ந்து செயல்படுங்கள்” என்று கனடாவின் VRAN (Vaccination Risk Awareness Network) அமைப்பு உலக மக்களுக்கு ஒரு வேண்டுகோளை முன்வைக்கிறது. தடுப்பூசிகளால் பாதிக்கப்பட்ட குழந்தைகளின் பெற்றோர்களால் உலகம் முழுவதும் ஏற்படுத்தப்பட்ட அமைப்பு இது. இப்போது அது Vaccine Choice Canada என்ற பெயரில் இயங்கி வருகிறது. கனடாவில் வேக்ஸின் போடுவது கட்டாயமில்லை என்ற வாசகமும் அதன் வலைத்தளத்தில் உள்ளது. வேக்ஸின் போட்டதால் குழந்தைகள் என்னவிதமான கஷ்டங்களுக்கு உள்ளாயினர் என்ற கதைகளுக்குத் தனியாக இணைப்பு கொடுத்துள்ளது.
அதில் ஒரு கதை
டாக்டர் ரெபெக்கா என்ற ஒரு பெண் விஞ்ஞானி தன் 18 மாதப் பெண் குழந்தைக்கு ‘வாரிலெக்ஸ்’ என்ற சின்னம்மை தடுப்பு மருந்தைக் கொடுத்திருக்கிறார். உடனே குழந்தைக்கு Anaphylaxis எனப்படும் கடுமையான ஒவ்வாமை வந்தது. எந்த உணவையும் குழந்தையின் உடலால் ஏற்றுக்கொள்ள முடியவில்லை. எது கொடுத்தாலும் வயிற்றால் போனது, வாயில் சிவப்பு சிவப்பாக தடிமன்கள், புண்கள் ஏற்பட்டன. குழந்தையால் முன்புபோல இயல்பாக இருக்க முடியவில்லை. அதன் எதிர்வினைகள் குழந்தையை பின்னோக்கித் தள்ள ஆரம்பித்தன. ஓரிருமாதக் குழந்தைபோல ஆனது அது. பதினெட்டு மாதக் குழந்தைக்கான வளர்ச்சியும் முதிர்ச்சியும் எங்கே போனதென்று தெரியவில்லை.
ரெபெக்கா அதிர்ச்சியில் உறைந்துபோனார். வேக்ஸின் கொடுத்தன் விளைவுதான் அது என்று அவருக்கு நன்றாகத் தெரிந்துவிட்டது. ‘என்னுடைய கல்வியே என்னைக் கற்பழித்துவிட்டது’ என்று அவர் கூறினார் (”Now I feel raped by my education”). குழந்தையை பழைய ஆரோக்கிய நிலைக்குக் கொண்டுவருவதே தன் வாழ்வின் லட்சியம் என்று அதற்காக உழைக்க ஆரம்பித்தார். ஐந்து ஆண்டுகள்! ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு வெளியில், கடையில் வாங்கிய எந்த உணவையும் கொடுக்கவில்லை. வீட்டிலேயே சமைத்த உணவுதான். அதுவும் இயற்கை உணவுகள்! ஐந்து ஆண்டுகள் கழித்துதான் குழந்தை மீண்டும் இயல்பு நிலைக்குத் திரும்பியது!
வேக்ஸின்களின் வரலாறு
வேக்ஸின்களின் பின் விளைவுகள், பக்க விளைவுகள் பற்றியெல்லாம் கொஞ்சம் பார்த்தோம். அவற்றின் வரலாற்றைக் கொஞ்சம் பார்த்துவிடலாமா?
தடுப்பு மருந்துகளின் வரலாறு, அம்மை குத்துதலில் தொடங்குகிறது. முள்ளை முள்ளால் எடுக்க வேண்டும் என்பதுபோல, எந்த நோயையும் அந்த நோயாலேயே குணமாக்க வேண்டும் என்ற கோட்பாடு அதற்கு அடிப்படையாக அமைந்தது. 1760-களில் இதைத் தொடங்கிவைத்தவர் எட்வர்ட் ஜென்னர் என்ற அறுவை சிகிச்சை நிபுணர். ‘நோய்த்தடுப்பியலின் தந்தை’ என்று இவர் அறியப்படுகிறார்.
பசுவம்மை (Cowpox) என்ற நோயால் தாக்கப்பட்ட பால்காரப் பெண்களுக்கு பெரியம்மை வருவதில்லை என்பதை அவர் தெரிந்துகொண்டார். அப்பெண்களின் கைகளில் இருந்த கொப்புளங்களின் வழியாக வந்த சீழானது பெரியம்மை வராமல் அவர்களைக் காப்பாற்றியது என்று அவர் நினைத்தார். வீரியம் குறைவான பசுவம்மை வந்தவர்களை பெரியம்மை தாக்குவதில்லை என்ற முடிவுக்கு அவர் வந்தார்.
பசுவம்மை வந்த பால்காரப் பெண்ணின் கைக்கொப்பளத்தைக் கீறி, அதிலிருந்து கொஞ்சம் சீழை எடுத்து ஆரோக்கியமாக இருந்த தன் தோட்டக்காரனின் எட்டு வயது மகனின் உடலில் தேய்த்தார். ஆறு வாரங்கள் கழித்து அவனுக்கு பெரியம்மைக்கான வேக்ஸின் கொடுத்தார். அதாவது, பெரியம்மை நோய்க்கிருமியைக் கொஞ்சம் அவனுடைய உடலுக்குள் அனுப்பினார். அவனுக்கு பெரியம்மை வரவில்லை. ஏற்கெனவே கொஞ்சமாக உள்ளே அனுப்பிய பசுவம்மை சீழ் வேலை செய்திருக்கிறது என்ற முடிவுக்கு வந்தார்.
வேக்ஸினேஷன் என்ற பெயரைக் கொடுத்தவரே ஜென்னர்தான். Vacceinus என்ற பசுவைக் குறிக்கும் லத்தீன் மொழிச் சொல்லிலிருந்து உருவானதுதான் ‘வேக்ஸினேஷன்’. பசுவம்மை, பெரியம்மையைத் தடுத்தது அவரை அப்படி ஒரு சொல்லைத் தேர்ந்தெடுக்க வைத்திருக்கலாம். கோமாதா நமக்கு எப்போதுமே பாதுகாப்பாகத்தான் இருந்துள்ளது!
ஜென்னர் உலகப் புகழ் பெற்றார். அரசர்களின் நண்பரானார். அரசாங்கத்திடமிருந்து நிறைய பணமும் வந்தது. தன்னுடைய கருத்தில் உறுதியாக இருந்த ஜென்னர், தன் பத்து மாத மகன் எட்வர்டின் கையைக் கீறி பசுவம்மை சீழை அதில் தடவினார். எட்டுநாள் கழித்து மகனுக்கு உடல் நிலை சரியில்லாமல் போனது. ஆனாலும் அவன் மீண்டும் நலமாகிவிட்டான்.
இரண்டு ஆண்டுகள் கழித்து அவனுக்கு பெரியம்மை தடுப்பூசியைப் போட்டார். இந்த முறை மகன் மிகவும் நோய்வாய்ப்பட்டான். ஆனால், அடுத்த ஆண்டு மீண்டும் ஒருமுறை அவர் தன் மகனுக்கு பெரியம்மை தடுப்பூசி போட்டார். இதனால் அவன் மூளை பாதிப்புக்கு உள்ளாகி 21 வயதில் இறந்துபோனான். கசப்பான அந்த அனுபவங்களினால் தன் இரண்டாவது மகனுக்கு அம்மைத்தடுப்பூசியை அவர் போடவில்லை. பாவம், புகழுக்காக பரிசோதனை எலிகளைப்போல பெற்ற பிள்ளைகளைக் காவு கொடுத்துள்ளனர்!
அந்தக்கால ஐரோப்பாவில் அம்மை நோய் பாதிப்பு அதிகமாக இருந்தது. எனவே, அம்மை நோய்க்கான மருந்தாக இது அதிக அளவில் ஏழைகளுக்கும் விவசாயிகளுக்கும் கொடுக்கப்பட்டது. “அக்காலத்து டாக்டர்கள் அனைவரும் இம்மருந்தைப் பையில் போட்டுக்கொண்டு பணம் சம்பாதிக்கத் துவங்கினார்கள்” என்று குறிப்பிடுகிறார் டாக்டர் ஹென்றி லிண்ட்லார்.
இம்மருந்துக்கு எதிராக மருத்துவர்களில் பலரும், விஞ்ஞானிகளில் ஒரு பிரிவினரும் உலகம் முழுவதும் இணைந்து தங்கள் எதிர்ப்புகளை வெளிப்படுத்தினார்கள். இதைத் தொடர்ந்து 1880-ம் ஆண்டில் உலக தடுப்பூசி எதிர்ப்புச் சங்கம் (International Anti-Vaccination League) உருவாக்கப்பட்டது. இதன் மாநாடு, 1880 டிசம்பரில் பாரீஸில் நடைபெற்றது. இதில் பல நாடுகளில் இருந்து பிரதிநிதிகள் கலந்துகொண்டனர். தடுப்பூசிகளை எதிர்க்கும், முறைப்படுத்தக் கோரும் பத்து தீர்மானங்கள் அம்மாநாட்டில் நிறைவேற்றப்பட்டன.
ஜெர்மனியில் ஏற்பட்ட தடுப்பூசி மருந்துகளின் பாதிப்பைத் தொடர்ந்து, அந்நாட்டின் மத்திய அமைச்சர் பிஸ்மார்க், 1888-ம் ஆண்டில் மாநில அரசுகளுக்குத் தடுப்பூசி பற்றிய சுற்றறிக்கையை அனுப்பினார். ‘‘சொரி, சிரங்கு, தோல் பாதிப்புகள் போன்ற புதிய நோய்கள் வருவதற்கு இந்த அம்மை மருந்து காரணமாகிவிட்டது. பசுவின் சீழிலிருந்து தயாரிக்கப்படும் இந்த அம்மை மருந்து நல்லதென்று பயன்படுத்தினோம். ஆனால் அம்மை நோயைவிட அந்த மருந்து கூடுதலான தீங்குகளைச் செய்துவிட்டது” என்று அந்த அறிக்கை சொன்னது. அந்த அறிக்கையைத் தொடர்ந்து, ஜெர்மன் மாநில அரசுகள் கட்டாயத் தடுப்பூசி சட்டத்தைக் கைவிட்டன.
அமெரிக்காவில், அம்மைத் தடுப்பூசி போடப்பட்ட 98 சதவீத குழந்தைகளை அம்மை நோய் தாக்கியிருந்தது. இங்கிலாந்தில் ஆண்டொன்றுக்கு 30,000 ஆயிரம் பேர் வலிப்பு நோயால் பாதிக்கப்படுகின்றனர் என்றும், அவர்களில் பெரும்பாலானவர்கள் அம்மைத் தடுப்பூசி போட்டுக்கொண்டவர்கள் என்றும் பிரிட்டிஷ் மெடிகல் ஜர்னல் சொன்னது.
1889-ம் ஆண்டில் இங்கிலாந்தில் அம்மை மருந்தின் விளைவுகளை ஆராய Royal Commission on Vaccination ஏற்படுத்தப்பட்டது. ஏழு ஆண்டுகள் விசாரணைக்குப் பிறகு ராயல் கமிஷன் தன் அறிக்கையை வெளியிட்டது. 1896-ல் வெளியிடப்பட்ட அறிக்கையைத் தொடர்ந்து இங்கிலாந்தில் கட்டாயத் தடுப்பூசி சட்டம் நீக்கப்பட்டது.
அம்மை மருந்துகளின் விளைவுகள் மனிதர்களை மட்டுமல்லாமல் கால்நடைகளையும் விட்டுவைக்கவில்லை. ஸ்காட்லாண்டில் ஆடுகளுக்கு அம்மை நோய் ஏற்பட்டபோது இத்தடுப்பூசிகள் பயன்படுத்தப்பட்டன. தடுப்பூசிகள் போடப்பட்ட ஆடுகளுக்குப் பால் வற்றிப்போனது. இப்பாதிப்பைக் கொண்டு அம்மை மருந்தின் விளைவுகளை ஆராய்ந்த டாக்டர். லிண்ட்லார் இவ்வாறு கூறுகிறார் -
“அம்மை மருந்தால் உடலில் கொப்புளங்களும், சிரங்குகளும் முதலில் தோன்றுகின்றன. பின்பு ரசாயனப் பொருள் உடல் முழுவதும் பரவி பக்கவாதம், நரம்பு மண்டல பாதிப்பு, மூளைக்கோளாறு போன்றவை ஏற்படுகின்றன. இன்று அம்மை குத்தும் மருந்துகளை உற்பத்தி செய்வது வருமானம் தரக்கூடிய பெரிய வியாபாரம் ஆகிவிட்டது. இதன்மூலம் பல கம்பெனிகள் ஆண்டுக்குப் பல கோடி ரூபாய்களை லாபமாக ஈட்டுகின்றன. அம்மை மருந்தின் விளைவுகள் ஆடுகளிடமே இவ்வளவு கொடிய விளைவை ஏற்படுத்தினால், மனிதர்களைப் பற்றி என்ன சொல்ல? பத்தாயிரம் சிறுமிகள் பருவமடைவதற்கு முன்பே இரண்டு மூன்று முறை அம்மை மருந்து ஏற்றிக்கொண்டதால், பால் சுரப்பிகளின் வளர்ச்சி பாதிப்படைந்து, பிற்காலத்தில் குழந்தைப் பேற்றுக்குப் பின் அவர்களுக்குப் பாலே சுரக்கவில்லை”.
“1961-க்குப்பின் அமெரிக்காவில் ஏற்பட்ட அனைத்து போலியோவுக்கும் காரணம் - போலியோ சொட்டு மருந்துதான்” என்று அமெரிக்க செனட் கமிட்டியில் ஒப்புக்கொண்டார், போலியோ சொட்டு மருந்தைக் கண்டுபிடித்த ஜோனஸ் சால்க்! முதலில் ஆயிரக்கணக்கான குரங்குகளுக்கு அந்த மருந்தைக் கொடுத்து அவர் சோதித்தார். கடைசியில் தனக்கும், தன் மனைவிக்கும், மகனுக்கும் கொடுத்தார். குரங்கிலிருந்து வந்தவன்தான் மனிதன் என்ற கோட்பாட்டை ஒப்புக்கொண்டார் போலும்! அவர் கொடுத்த மருந்தால், பதினோரு பேர் இறந்துபோனார்கள்!
“போலியோவிலிருந்து பாதுகாத்துக்கொள்ள கொடுக்கப்பட்ட தீவிர தடுப்பு மருந்து முயற்சிகளுக்குப் பின்னரும், அரசு ஆவணங்களை உற்று நோக்குகையில், இம்மருந்தால் பெருமளவு பலன் ஏதுமில்லை என்பது தெளிவாகத் தெரிகிறது” என்று சொன்னார் போலியோ தடுப்பு மருந்தை உருவாக்கிய ஆல்பர்ட் சாபின்!
பிறக்கும் ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் மஞ்சள்காமாலை ஊசி போடுவது கட்டாயம் என்ற சட்டம், 1990-களில் அமெரிக்காவில் நடைமுறையில் இருந்தது. அங்கே தடுப்பூசி சட்டங்கள் மிகவும் கடுமையானவை. பிறக்கும் ஒவ்வொரு குழந்தைக்கும் தடுப்பூசி போட்டே ஆக வேண்டும். போடாதவர்களுக்குப் பிறப்புச் சான்றிதழ் வழங்குவதிலும், பள்ளியில் சேர்ப்பதிலும்கூட பிரச்னைகள் தொடரும்.
வாய்மொழி உத்தரவுகள் மூலம் நம் நாடும் அமெரிக்காவையே பின்பற்றுகிறது என்பது துரதிருஷ்டமே. அரசின் எச்சரிக்கைகளை மீறி குழந்தைகளுக்குத் தடுப்பூசி போட மறுக்கும் பெற்றோர்களிடமிருந்து குழந்தைகளைப் பிரித்து காப்பகங்களுக்கு அனுப்பவும், பெற்றோர்களைச் சிறைக்குள் தள்ளவும்கூட அமெரிக்க அரசு தயங்குவதில்லை. ஆஹா, Government of the people, by the people and for the people என்று ஆப்ரஹாம் லிங்கன் அழகாக எடுத்துரைத்த ஜனநாயகமா இது! ஆனால், போனால் போகிறதென்று தடுப்பூசிகளால் பாதிக்கப்பட்ட குழந்தைகளின் பெற்றோர்கள் தொடுத்த வழக்குகளை விசாரிக்க அமெரிக்காவில் தனியாக தடுப்பூசி வழக்குகளுக்கான நீதிமன்றம் (U.S. Vaccine Court) செயல்படுகிறது அமெரிக்காவில், இது எப்படி இருக்கு!
அம்மைத் தடுப்பூசி போலவே மஞ்சள்காமாலைத் தடுப்பூசியும் பதிமூன்று விதமான புதிய நோய்களை ஏற்படுத்துவதாக 1997-ல் நடத்தப்பட்ட அமெரிக்க அரசின் ஆய்வில் கண்டறிந்தனர். வலிப்பு, ஜன்னி, கண்பார்வை பாதிப்பு, மூளைக் காய்ச்சல் போன்ற நோய்கள் ஏற்பட மஞ்சள்காமாலைத் தடுப்பூசிகள் காரணமாக இருப்பதையும் கண்டறிந்த பிறகு, 1997-ல் அமெரிக்க அரசு கட்டாய தடுப்பூசி சட்டத்தை நீக்கியது.
கட்டாயச் சட்டத்தை நம்பி ஏராளமான தடுப்பூசி மருந்துகளை உற்பத்தி செய்து குவித்திருந்த அமெரிக்க மருந்துக் கம்பெனிகள், என்னடா செய்வது என்று கவலைகொண்டிருந்தபோது அவர்களின் ஆபத்பாந்தவனாக வந்தார் நம் பில்கேட்ஸ். ஆமாம். அமெரிக்க அரசு வேண்டாம் என்று ஒதுக்கிய மஞ்சள்காமாலை தடுப்பூசிகளை தனது தொண்டு நிறுவனத்தின் மூலம் நம் நாட்டில் ஆந்திர மாநிலத்தின் நாலரை லட்சம் குழந்தைகளுக்கு இலவசமாகப் போடவைத்தவர் அவர்தான்! ஆஹா, இதுவல்லவா கர்மம், ஸாரி, தர்மம்!
தமிழகத்தில் மட்டுமல்ல, இந்தியா முழுவதும்கூட தடுப்பூசி மரணங்கள் எங்கு நிகழ்ந்தாலும் அவை பெரிதுபடுத்தப்படுவதில்லை. காலப்போக்கில் மறக்கப்படுகின்றன. அப்படியானால், இந்தியாவில் என்ன நடந்தது என்று கொஞ்சம் பார்க்க வேண்டாமா? தடுப்பூசிகளின் உச்சபட்ச விளைவு என்னவென்றும் பார்க்க வேண்டாமா?
வாருங்கள் அதையும் தெரிந்துகொள்வோம்.
தொடரும்...
No comments:
Post a Comment